รักอันตรายจากนายมาเฟีย

เรื่องของมาติน "รักอันตรายจากนายมาเฟีย"

เรื่องของโคลด์ “กับดักรักนายแสนร้าย”

เรื่องของเฟรม “สวาทร้ายนายเพื่อนรัก”

เรื่องของคิรัน “โซ่ตรวนรักสวาทเถื่อน”



ตัวอย่าง

“ฉันไม่ได้ให้นายมารับสักหน่อย อย่าทำแบบนี้อีก” ยิ่งเห็นทาทีหญิงสาวแบบนี้แล้วอัศดินก็ยิ่งไม่ชอบใจ
“จะมารับเมียไปเรียนไม่ได้รึไง”เขาตีมึนพูดขึ้นมาก่อนจะเปิดประตูรถพร้อมดึงหญิงสาวเขาไปอย่างทุระทุเร

“ฉันขอร้อง เรื่องที่เกิดขึ้นฉันจะไม่เอาผิดนายหรืออะไรทั้งนั้น แต่ขอให้นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม”
“เรียกฉันว่าพี่ติน!” เขาพูดขึ้นสีหน้ายังคงนิ่งเช่นเคย ใยบัวถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“ก็ได้ พี่ตินอย่ามายุ่งกับฉันอีกนะคะ ฉันไม่อยากให้พ่อแม่มารับรู้เรื่องนี้”
“ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะใยบัว”
“ทำไมจะไม่ได้ นี่พี่จะทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงขายบริการไม่ได้หรอกนะ แค่นี้มันก็มากพอแล้วฉันไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกับพี่หรือใครๆ แค่นี้ชีวิตฉันก็วุ่นวายมากพอแล้ว พี่ก็มีตังจะไปชื้อผู้หญิงที่ไหนก็ได้ทำไมต้องมายุ่งกับฉันห๊ะ หรือพวกคนรวยชอบเห็นคนที่อ่อนแอกว่าทุกข์ทรมาน” ใยบัวพูดยาวจนชายหนุ่มเริ่มรำคาญ

“ฉันชอบเธอ!” เขาพูดเสียงดังข่มอีกฝ่าย ใยบัวหยุดนิ่งไปสักพักเธอกำลังประมวลผลอยู่ก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าชายหนุ่ม
“ฉันมีเรียนจะไปส่งใช่ไหม ก็เร็วๆดิ!” เธอเปลี่ยนเรื่องคุยทันที ก่อนจะหันหน้าไปมองอีกฝั่ง
“นานๆฉันจะบอกชอบผู้หญิงนี่ เธอไม่รู้สึกดีใจมั้งเลยหรอ?”
“ก็ฉันไม่ต้องการหนิคะ” เธอพูดตอบอย่างไม่คิดทำเอาคนฟังลมออกหู มาตินได้แต่พยักหน้าก่อนจะขับรถออกไปอย่างที่เธอบอก ไม่นานนักรถคันหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถของมหาลัย ตลอดทางไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้น ต่างคนต่างเงียบทันทีที่รถจอดนิ่งกชนิภาก็รีบเปิดประตูออกมา พร้อมจะเดินหนีเขาแต่เพียงไม่กี่ก้าวอัศดินก็คว้าแขนเธอไว้นิ่ง หญิงสาวพยายามจะสะบัดมือออกพร้อมมองซ้ายมองขวากลัวใครจะมาเห็น

“ทำไม! กลัวใครมาเห็นรึไงที่มากับฉัน บอกไว้เลยนะใยบัวต่อให้เธอพยายามปฎิเสธฉันมากเท่าไหร่ฉันก็จะพยายามทำให้เธอรักฉันให้ได้ และเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปรักใครด้วย!” เขาพูดเสียงดังก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดแน่นพร้อมฝากรอยจูบบนแก้มเธอเเรงๆสักฟอดก่อนจะเดินไปอีกทาง สีหน้าของใยบัวงงเป็นไก่ตาแตกไม่รู้ทำไมไอ้บ้านั่นต้องมาวุ่นวายกับเธอด้วย ทั้งๆที่เธอไม่ได้รักเขาสักนิด