มนต์คลั่งรักหลงยุค

เขาหล่อ เขารวย แต่เขาแปลก...
หัวโบราณ คำพูดคำจาก็โบราณ ยิ่งสไตล์การแต่งตัว บอกเลยว่าโบราณมาก มาจากยุคไหนกันเนี่ย
คุณหมอจัสมินชอบลองหาประสบการณ์ใหม่ จึงขอย้ายจากโรงพยาบาลในกรุงเทพมาเป็นแพทย์ชนบท ได้พบกับพี่คล้าว หนุ่มหล่อบ้านทุ่งที่เปลี่ยนชื่อของเธอเป็นแม่มะลิ เออ! มะลิก็ได้ค่ะ...
เขารัก เขาดูแล เขาเอาใจใส่ แต่ระหว่างเธอกับเขานั้นต่างกันมากเกินไป เรา...จะลงเอยกันได้จริงๆ เหรอ?

“เธอยังป่วยอยู่ ตัวช้ำไปหมด อย่ามาปลุกอารมณ์ให้พี่เผลอทำเรื่องไม่ดีกับเธออีก”
“ถ้าหายป่วยแล้วก็ทำได้ใช่มั้ย”
“ยะ...ยัย...ยัยมะลิ เมื่อคืนไม่เข็ดหรือยังไง”
แทนที่เธอจะต่อว่าหรือผลักไสเขา กลับกลายเป็นมายั่วยวนกัน มันใช่เหรอ? ยัยเธอ ยัยน้อง ยัย... โว้ย!
“จริงๆ มะลิก็ยอมให้พี่คล้าวทำอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องมาขืนใจกันเลย บอกดีๆ สะกิดนิดๆ มันไม่เร้าใจพี่คล้าวสินะ”
“หัดกลัวบ้างดีมั้ยยัยมะลิ”
“ไม่กลัว! ตอนนี้สบายใจแล้วที่รู้ว่าเป็นพี่คล้าว จะว่าไปเมื่อคืนก็เร้าใจดี”
“ยัยมะลิ! เธอควรจะโกรธพี่ ตีพี่ ตบพี่ ไม่ใช่มาบอกว่าเร้าใจ”
ปวดหัวจนไม่รู้จะปวดหัวยังไง แล้วยัยคนที่อยู่บนตักยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ มือก็ไม่ยอมปล่อยออกจากตัวตนที่แข็งขืนขึ้นมาของเขา ไอ้คล้าวมันจะไปไหนรอดได้วะ เออ! รักแม่งไปตลอดชีวิตแหละ ไม่ต้องหาเมียใหม่แล้วกู
......
นิยายเรื่องนี้เป็นแนวตลกหวานแหวว พระเอกคลั่งรัก จบสุขนิยมมาก เรต NC จัดหนักค่ะ