ขอ (สม) รัก

“นี่ส้ม หล่อนมั่นใจได้ยังไงนะ ว่าอาจารย์โอจะว่างมางานแฟชั่นโชว์น่ะ” ภัสกรสะกิดถามสมรักที่นอนดูทีวีอย่างมีความสุขอยู่บนโซฟา

“ไม่มั่นใจหรอกเจ๊ อาจารย์โอ เอ๊ย พี่ออร์ลน่ะ ท่าทางเป็นผู้ชายหัวโบราณผิดกับหน้าตาฝรั่งจะตาย เขาอาจจะโกรธส้มแล้วไม่มาก็ได้” สมรักตอบพลางบิดขี้เกียจ

“อ้าว แล้วหล่อนทำไมไม่หาแผนอื่นล่ะ”
“ไม่มีแล้วเจ๊ ที่ทำไปก็เกินแผนที่คิดไว้เยอะแล้ว” สมรักตอบพลางคิดถึงความใจกล้าหน้าด้านของตัวเองที่กระโดดจูบเขาเมื่อไม่กี่ชัว่โมงก่อน แล้วก็ต้องหลับตาปี๋เพราะความเขิน

ไม่ใช่บ่อยๆ หรอกนะที่สมรักจะทำแบบนี้กับผู้ชาย เอาเข้าจริง อย่างมากก็แค่ใช้นิ้วแตะปากตัวเอง แล้วไปแตะที่ปากผู้ชาย แต่นี่...โอ๊ยๆ ยัยส้ม ลงทุนทำถึงขนาดนี้ ถ้าพี่ออร์ลไม่ติดเบ็ดสงสัยอับอายไปอีกหลายปีแน่ๆ

“ถึงว่า กับอาจารย์โอน่ะ หล่อนออกตัวแรงตลอดเวลา” ภัสกรแซวน้องสาวทำให้สมรักลืมตาขึ้นมองผู้จัดการคนเก่ง

“ผู้ชายทึ่มๆ อย่างนั้น มันต้องดับเครื่องชนอย่างเดียวแหละเจ๊ เหมือนตอนพี่ฟ้ากับพี่ป๊อบไงคะ” สมรักตอบ

“เออจริง แต่คุณฟ้าเขาเป็นผู้ชายนี่นา ส่วนเราน่ะเป็นผู้หญิงนะ ยังงี้อาจารย์โอจะไม่เข้าใจผิดหรือไง ว่าเราเป็นผู้หญิงไม่ดีริจีบผู้ชายก่อน” ภัสกรเตือนด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ต้องคิดว่าจะโดนมองว่าไม่ดีหรอกเจ๊ เขาคงมองส้มไม่ดีไปแล้วแหงๆ ดุส้มใหญ่เลยตั้งแต่เห็นหน้ากัน แต่ว่าให้มองไม่ดีไปอย่างนี้แหละดีแล้ว อีกเดี๋ยวพอเห็นความดีของส้ม ก็จะรักส้มเองแหละ คนมันมีของดี ใครจะไม่รัก จริงไหมเจ๊” สมรักพูดอย่างอารมณ์ดี

“แหมมั่นใจเหลือเกินนะ น้องใครเนี่ย ดีมากจ๊ะ มั่นใจได้อย่างนี้เหมือนเจ๊ไม่มีผิด อุ๊ย ไม่ใช่สิ ตายแล้ว เผลอชมตัวเองไป” ภัสรกรพูดพลางตีไหล่น้องสาวที่หัวเราะขำท่าทางของเขา

“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ แม่น้องสาวตัวแสบ หัวสมัยใหม่ซะเหลือเกิน ถ้าแม่รู้ว่าเธอก๋ากั่นขนาดนี้ เจ๊นี่แหละที่ต้องโดนแม่ตีคนแรก โทษฐานเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี”

“โอ๊ย ไม่หรอกเจ๊ แม่อยากให้ส้มมีแฟนจะตาย แถมถ้ารู้ว่าเป็นพี่ออร์ลละก็ รับรองรีบสนับสนุน” สมรักพูดไปก็หัวเราะคิกคัก

“ย่ะ พอรู้ว่ามีคนให้ท้ายเข้าหน่อยก็เลยได้ใจ กล้ากระโดดหอมแก้มเขาบ้าง จูบเขาบ้างเลยใช่ไหม”

“ก็มันห้ามใจยากนี่เจ๊ เจ๊ต้องเห็นหน้าพี่ออร์ลตอนโดนส้มจูบนะ โอ๊ย เห็นแล้วอยากจูบซ้ำอีกสองสามที” สมรักพูดพลางหัวเราะอย่างมีความสุข

“เจริญล่ะน้องสาวชั้น อุตส่าห์มีพี่สาวเป็นถึงแม่ชี แต่ดูแต่ละคำที่พูดมาสิ ความเป็นกุลสตรีไม่มีแม้สักกระผีกเดียว” ภัสกรพูดพลางตีไหล่น้องสาวอย่างหมั่นไส้

“กุลสตรีน่ะมีเจ๊ แต่พับเก็บไว้ชั่วคราวก่อน กลัวผู้ชายไม่รัก เอาละ หมดเวลาคุย ส้มไปนอนก่อนนะเจ๊ เดี๋ยวไปเจอกับพี่ออร์ลในฝันไม่ทัน คิคิ”

“จ้า ฝากหวัดดีอาจารย์โอด้วยแล้วกันนะ” ภัสกรเออออไปกับน้องสาวเป็นปี่เป็นขลุ่ย พลางกดเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ไปยังรายการโปรดของตัวเอง ขณะที่สมรักวิ่งหลุนๆ หายเข้าไปในห้องนอน และคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่น้องสาวเขาจะนอนหลับฝันดี

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นิยายเล่มสุดท้ายของ ชุดในห้วงรัก

"การบังเอิญ พบรัก กับใครสักคนนั้น มันไม่ใช่แค่เรื่องของพรหมลิขิตที่ขีดเส้นให้ใครคนหนึ่ง มีรัก กับใครอีกคน
แต่มันยังมีด้ายแดงของโชคชะตาที่ถักร้อยชีวิตของเขาและเธอให้ได้ สมรัก กัน...โดยไม่ได้คำนึงถึงแผนการของใครเลย"

“The real lover is the man who can thrill you by kissing your forehead or smiling into your eyes or just staring into space.”
...Marilyn Monroe