ของขวัญของฉันคือผู้ชายหล่อทั้ง 12 เล่ม 1

เพราะมนุษย์ต่างดาวนึกเล่นสนุกจึงจับฉันมาทดลองใช้ชีวิตที่ต่างโลก คู่หมั้นของฉันดันมีตั้ง 12 คน นี่มันโลกพิสดารอะไรเนี่ย ผู้หญิงเป็นใหญ่มีสิทธิ์เลือกสามีตามใจชอบ
----------
มองจากแผ่นหลังของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ยอมรับสง่างามมาก ถึงขั้นโซเฟียที่ยังไม่เคยหน้าอัลเบิร์ตมาก่อนตกตะลึงงัน

คนที่นี่ผู้ชายสูงถึง 235 เซนติเมตรขึ้นไปทั้งนั้น ส่วนผู้หญิงก็สูงไม่ต่ำกว่า 200 เซนติเมตร โซเฟียเองก็ถูกศัลยกรรมให้สูงตามมาตรฐานของชาวโลกเซียนน่า

เธอเดินไปนั่งข้างๆ โดยไม่รู้ตัวก่อนจะชำเลืองมองอัลเบิร์ต เขาเหลือบมองมาแวบหนึ่งในม่านตาฉายแววแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปนั่งสวดมนต์ต่อ

“หวัดดี ฉันโซเฟียแห่งตระกูลเอิร์ล”

พอเห็นหน้าตาหล่อของอัลเบิร์ต โซเฟียเผลอแนะนำตัวออกไป ดูสิ...เขามีทรงผมสีน้ำตาลเข้มยาวลงมาถึงต้นคอ นัยน์ตาสีม่วงอ่อนทรงเสน่ห์ชวนหลงใหลจนลืมตัว แบบนี้จะไม่ให้เผลอไผลได้ยังไง

“ผมอัลเบิร์ตแห่งตระกูลอัลเฟรด ยินดีที่ได้รู้จัก”

แม้จะบอกว่ายินดี ทว่าดวงตาคู่นั้นกลับเฉยชาอย่างเห็นได้ชัด โซเฟียรู้สึกถึงอารมณ์มืดมนของอีกฝ่ายจนเสียวสันหลังยังไงไม่รู้

“คุณมาสวดมนต์ที่นี่ตลอดเลยเหรอ”

เพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น โซเฟียจึงชวนคุยเรื่องที่เขาสนใจ ทว่าดูเหมือนยิ่งทำให้อีกฝ่ายดูแย่ลงกว่าเดิม

“หลายเดือนแล้ว”

คำตอบยิ่งชวนสงสัย

“แล้วจิตใจคุณสงบลงบ้างไหม”

โซเฟียเพิ่งคิดได้ว่าไม่ควรถามอะไรแบบนี้ แต่ปากไวเกินไปจึงเผลอพูดไม่ทันคิด หวังว่าเขาจะไม่โกรธ

“เปล่า ไม่ได้ทำให้ผมใจสงบลงเลย กลับกันใจผมกำลังรุ่มร้อนอยู่ไม่สุข”

คราวนี้เขาหันมามองหน้าโซเฟียตรงๆ

“เอ่อ…ขอโทษที่รบกวนคุณ เพื่อให้คุณมีสมาธิ ฉันว่าฉันขอตัวกลับดีกว่า”

โซเฟียเตรียมลุกขึ้นยืน เพราะคาดเดาอารมณ์ของอัลเบิร์ตไม่ได้ ดูเหมือนว่าเธอไปกระตุ้นความโกรธของอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง เธออาจถูกเขาบีบคอตายอยู่ตรงหน้าองค์เทพก็ได้ มันไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย

ทว่าทันทีที่ลุกขึ้นยืนกลับถูกอีกฝ่ายคว้าข้อแขนเอาไว้…

“ผมยินดีหมั้นกับคุณ ได้โปรดอย่าทิ้งผมไว้ที่นี่เลย พาผมกลับไปด้วย”

เหนือความคาดหมาย!

อัลเบิร์ตจูบลงบนหลังมือของโซเฟียแทนบีบคอเธอ

“ต่อจากนี้ผมคือคู่หมั้นของคุณแล้วนะ”

เดี๋ยวก่อน! โซเฟียยังไม่ตอบตกลงเลยนะ ทำไมเขาจึงพูดเองเออเองแบบนี้

อีกอย่างเธอไม่อยากมีคู่หมั้น!

“ฉันไม่…”

“กลับกันเถอะที่รัก”

ห๊ะ!