วลัยเล่ห์

เธอเปรียบเสมือนเรือล่องลอยในมหาสมุทรกว้างใหญ่ไพศาล
เคว้งคว้าง โดดเดี่ยวและ...ไร้จุดหมาย
- - - - - - - - - - - - - - - -

ระหว่างนั้นวลัยญดาแอบลอบตามมา มองลอดผ่านช่องว่างประตูเห็นสีหน้าสงสารเห็นใจของว่าที่สามีกับสีหน้าสุขล้นของพี่สาวต่างมารดา ใจหนึ่งก็รู้สึกสะใจ...แต่อีกใจกลับวูบโหวงเบาหวิวราวกับจะปลิดปลิวล่องลอย

ไม่หรอก เธอคงคิดมากไป มันเป็นแค่เกม...ไม่ว่าจะลงเอยอย่างไรคนที่เจ็บเจียนตายก็คือนายศิณกรอยู่ดี
เธอจะประกาศชัยชนะบนคราบน้ำตาของมันเอง!
- - - - - - - - - - - - - - - -
เขาทรุดฮวบลงกับพื้น ยอมคุกเข่าต่อหน้าอดีตภรรยาที่เขาเคยผลักไส
คลานเข่าตุบตับเข้าไปเกาะแข้งขาเธอราวกับทาส
“ได้โปรดเถอะ พี่ใจจะขาดอยู่แล้ว”
แต่เธอเย็นชาเหมือนมนุษย์ไร้หัวจิตหัวใจ
“ได้ไหมน้องแวร์ พี่คิดถึงลูกใจจะขาดอยู่แล้ว”
แต่วลัยญดาขยับตัวหนี เธอก้าวถอยหนีไปหนึ่งก้าว พร้อมกับก้มมองประเมินไปในที หัวใจเขากระตุกเป็นระลอก
ลูกอาจจะลืมไปแล้ว แต่สิ่งที่ลูกได้รับยังฝังอยู่ในหัวเธอ มันยากที่คนเป็นแม่จะทำใจอภัยให้ผู้ชายคนนี้...
แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพ่อบังเกิดเกล้า “ขอเวลาหน่อยแล้วกัน...”
วลัยญดาสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนเอื้อนเอ่ยออกมา “แต่ถ้านายต้องการคำตอบตอนนี้...”
เธอเว้นจังหวะลมหายใจคล้ายกับฮึบสุดกำลัง “อย่าเพิ่งมาให้ลูกเห็นดีกว่า ยัยหนูหวานจะได้ไม่สับสน”
“ทำไม น้องแวร์...ทำไม..คือพี่...”
“ฉันบอกยัยหนูหวานว่าพ่อแกตายไปนานแล้ว”
- - - - - - - - - - - - - - - -
Note:
-โปรดโหลดตัวอย่างทดลองอ่านก่อนกดซื้อนิยายนะคะ
-เนื้อหานิยายบางส่วนมีความรุนแรง สะเทือนใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
- กดซื้อจากระบบ Android หรือจากเว็บไซต์จะได้ราคาที่ถูกกว่าจากระบบ iOs