พี่หมอคนนี้ผมจอง

คำโปรย...
       

“สวัสดีครับพี่หมอ ผมคินนะครับ จำผมได้ไหม ผมลุ้นมากว่าพี่หมอจะรับผมเป็นเพื่อนไหม” ยังมีจุดสีเขียวให้เห็น แสดงว่าอีกคนยังออนไลน์อยู่ ผ่านไปสักพักข้อความก็ยังไม่ถูกเปิดอ่าน

ทำไมพี่หมอไม่อ่านว่ะ?

(จำได้ๆ รุ่นน้องไอ้ไบรท์ที่มาบอกว่าชอบกูใช่ไหม มึงมีไรกูไม่ค่อยได้เล่นเฟส)

ผมเชื่ออยู่ว่าพี่หมอไม่ค่อยเล่น เพราะจากการไปส่องมาโพสต์ล่าสุดคือสามปีที่แล้วอ่ะครับ ส่วนทางผมนั้นเล่นทุกวัน

“แล้วถ้าผมอยากคุยกับพี่หมอต้องติดต่อทางไหนได้ครับ”

รุกเลยอย่าปล่อยให้เสียเวลา ถึงอีกคนจะไม่ได้รู้สึกอะไรก็ตาม น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคน

(มึงจะมาติดต่อกูทำไม มึงมีธุระกับกูหรอ?) ใจร้ายจริงๆ ขนาดแค่พิมพ์ยังรู้สึกได้ถึงความโหดของพี่หมอเลย

“ก็ผมบอกว่าจะจีบพี่หมอไง ถ้าอย่างนั้นผมขอเบอร์ติดต่อพี่ได้ไหมครับ” ใจกล้าเข้าไว้ไอ้คิน

(ขอกันง่ายๆ งี้เลย) งานยากแล้วครับพ่อแม่พี่น้อง ดูเหมือนว่าพี่หมอจะไม่อยากให้เบอร์ติดต่อกับผมนะเนี่ย

“งั้นพรุ่งนี้ผมไปหาพี่ที่คณะได้ไหม” เข้าทางอื่นก็ได้

(มาทำไม)

“ก็ผมกำลังจีบพี่อยู่ ก็ต้องรีบทำคะแนนสิครับ ยิ่งตอนนี้พี่ไม่ให้เบอร์ผมยิ่งต้องรีบไปหาพี่ที่คณะ เดี๋ยวพี่จำหน้าผมไม่ได้”

(พรุ่งนี้กูไม่ว่าง แต่ถ้าอยากมาก็แล้วแต่)

ยังไม่ทันได้ตอบกลับจุดสีเขียวก็หายไปซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรพิมพ์ทิ้งไว้เดี๋ยวพี่เขาคงเปิดอ่านเองแหละ

“ฝันดีนะครับพี่หมอ”