อ้อนรักอัสดง

ใจร้ายกับคะขาไปเถอะค่ะ...
สักวันพี่อาทิตย์จะต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามคะขาบ้าง
“คิดจะมอมเหล้าพี่หรือไง แค่นี้พี่ไม่เมาหรอกนะ คอพี่แข็ง
ยิ่งกว่าอะไรอีก” เขาใช้นิ้วดีดคอเป็นเชิงบอกว่าแค่นี้ไม่เมาหรอก
อย่าคิดจะมอมเขาแล้วจับเขาทำผัวเลย มันไม่ง่ายแบบนั้นแน่ๆ
“ถูกจับได้แล้วเหรอคะเนี่ย คิดว่าเมาแล้วจะจับทำผัวจริงๆ นั่นแหละค่ะ”
“ดูพูดเข้าเถอะ เธอโตมายังไงเนี่ยคะขา พี่เอาเธอทำเมีย
ไม่ลงหรอกนะ”
“ไม่ลองนอนลงก็ไม่รู้หรอกใช่ไหมคะ?” จังหวะที่พูดก็เงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาคมดุกร้าวพอดี ทั้งสองเหมือนมีอะไรทำให้หยุดนิ่งและสบตากันไปสักพัก จนเป็นอาทิตย์ที่รีบกระพริบตาถี่ๆ แล้วลุกขึ้นหนีเข้าบ้านทันที
“ไปนอนได้แล้วยัยหื่น!” เขาตะโกนกลับมาบอกคนตัวเล็กที่เอาแต่จู่โจมเขาด้วยสีหน้าท่าทางและคำพูดลวนลามไม่หยุด พูดจาหน้าไม่อายแบบนี้ใครจะเอาไปทำเมียกัน ผู้ชายคงวิ่งหนีกันหมดตำบล
“หื่นกับพี่อาทิตย์คนเดียวนะคะ” หญิงสาวตะโกนกลับไปพร้อมวิ่งตามเข้าบ้านไป แม้จะตามไม่ทันขายาวๆ ของเขาก็เถอะ เขาเข้าห้องนอนไปแล้ว ส่วนห้องนอนของเธอก็อยู่ปีกขวา
แม้คุณป้าณดาจะเชียร์ให้คะขามาเป็นสะใภ้ แต่ก็ให้เกียรติและเป็นห่วงถึงจะให้พักบ้านหลังเดียวกันแต่ก็ต้องแยกห้องกัน แถมอยู่กันคนละซีกของตัวบ้าน
“คะขารักแล้ว ไม่ยอมแพ้หรอกนะคะพี่อาทิตย์” มองไปที่ประตูห้องนอนของเขาแล้วรีบเดินกลับมาที่ห้องนอนของตัวเองทันที พรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะต้องทำงานอะไรบ้าง