ทาสรักแม่หญิง

“นายแม้น...” เพราะพริ้งเอ่ยชื่อชายคนรักเสียงแผ่วซ่านเมื่อได้เห็นความเป็นบุรุษกลางหว่างขาของนายแม้นชี้หน้าตนเอง
“จักให้บ่าวเปลื้องผ้าให้รึคุณหนูจักถอดเองขอรับ” ไอ้แม้นเอ่ยกรุ้มกริ่มแล้วคลานขึ้นเตียงไปหาแม่ยอดทูนหัวของตนแต่แล้วมือน้อยก็ยกมาดันอกแกร่งดันไว้
“นายแม้นมิเจ็บแผลรึ”
“เจ็บขอรับ แต่บ่าว ‘หิว’ คุณหนูมากกว่า สำหรับไอ้แม้นแล้วคุณหนูคือ ‘ยา’ ชั้นดีขอรับ”
“นายแม้น...”
“ขอรับคุณหนู”
“ช่วยเราถอด”
“ขอรับ”
แล้วมันก็ไม่รอช้าจักปลดเปลื้องอาภรณ์ของแม่หญิงของตน แล้วอึดใจต่อมามันและแม่หญิงก็เปลือยต่อหน้ากัน
“คุณหนูของไอ้แม้นสวยเหลือเกินขอรับ”
“นายแม้นก็ดูดีมาก อ่ะ อื้อ” แล้วปากน้อยก็ถูกปากหนาของทาสหนุ่มครอบครองอย่างดูดดื่ม
“อ่า อื้ม” สองมือน้อยยกขึ้นโอบกอดลำคอหนาแล้วเคลื่อนตัวไถลลงนอนกับเตียงโดนมีบ่าวร่างใหญ่คร่อมทับเคลื่อนไหวเหนือร่างเปลือยตน สองเต้าอวบหยุ่นบดเบียดไปกับอกแกร่งของชายเหนือร่าง
“อ่า หวานเหลือเกินขอรับคุณหนูของไอ้แม้น” ไอ้แม้นผละออกมาเอ่ยชมความหวานของโพรงปากน้อย
“หวานก็จูบข้าอีกสินายแม้น อ่า”
แล้วนายแม้นมันก็มิได้ทำให้แม่หญิงของมันผิดหวัง มันยิ้มกริ่มแล้วบดจูบปากน้อยนุ่มนิ่มของแม่ยอดทูนหัวของมันอีกครั้งพร้อมกับดุนดันปลายลิ้นอุ่นร้อนไปกอดรัดคลึงเรียวลิ้นเล็กของเจ้าของปากหวาน สองมือโอบกอดตระกองร่างน้อยยกขึ้นหาตนจนสองเต้าแนบเบียดกับอกกำยำตน

**ในนวนิยายชุด รักต้องห้าม
ฤทัยรักแม่หญิง (แม่หญิงพราว) โดย ณกุณช์
ทาสรักแม่หญิง (แม่หญิงพริ้ง) โดย ณิการ์
ลิขิตรักแม่หญิง (แม่หญิงจันทร์)โดย พิมพ์พิชญ์

ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้นนะคะ ไม่ได้อิงประวัติศาตร์แต่อย่างใดค่ะ

#คิดหื่นเชิญเสพ

ณิการ์(ยักษ์)

***ซื้อหน้าเว็ปจะราคาถูกกว่าซื้อผ่านระบบแอปเปิ้ลนะคะ***