ลิขิตรักแม่หญิง

เพียงคราแรกที่ได้พบหน้า หัวใจพระรามโยธาก็ถวิลหาเพียงแต่เธอ แม่หญิงจันทร์พิลาศ ชายหนุ่มเพียรมอบความรักของเขาให้เธอเพียงผู้เดียว แต่ทว่าอดีตที่เคยสูญเสียภรรยาเอกไปถึงสองคน ทำให้ความรักครั้งใหม่ของเขาไม่สมหวัง แม้จันทร์พิลาศจะรับรักเขาแล้ว แต่คุณหญิงแพรพิไลกลับไม่เห็นด้วย และกีดกันความรักของทั้งสองคนทุกทาง
“รู้ฤาไม่หัวใจพี่ถวิลหาแต่แม่จันทร์ทุกค่ำคืน...หากมิรับความรักจากแม่หญิงในครานี้ ชีวิตพี่คงหาความสุขมิได้”
“ออกพระเพียรบอกรักฉันทุกเพลาเยี่ยงนี้ คร้านฉันมิรับรักก็คง”
“นี่เจ้ารักพี่แล้วใช่ฤาไม่ แม่จันทร์ของพี่” ชายหนุ่มโพล่งออกมาด้วยความดีใจ นัยน์ตาคมจับจ้องใบหน้างดงามที่ระเรื่อเจือสีทับทิบ นิ้วยาวเชยคางมนให้สบตาเขา คำพูดไม่อาจจะกลั่นออกมาได้ในทันที กว่าจะเอ่ยต่อได้ก็ชั่วอึดใจ
..................................................................................................................................................................
“จะรักกันไปได้เยี่ยงไร ออกพระผู้นี้มีเมียกี่คนล้วนตายสิ้น แล้วใครเล่าจะกล้าส่งหลานสาวไปตบแต่งด้วย...เจ้าต้องออกเรือนกับหลวงหาญ มิเช่นนั้นอย่าหวังว่าจะได้ลงจากเรือนไปพบหน้ากัน”