แก้วตาดวงใจมาเฟีย

เพราะเธอเป็นดั่งแก้วตาดวงใจที่เขาจะต้องปกป้องและดูแลให้ดีที่สุด
.
.
.
.
"ปะ...ปล่อยลูกแก้วนะพี่เจ้าสมุทร"
"ทำไมต้องปล่อย?"
"จะให้ลูกแก้วนั่งอยู่แบบนี้ทำไมกันล่ะ?"
"เพราะพี่อยากเห็นหน้าเธอชัดๆพี่อยากเห็นแววตาและสีหน้าของเธอในตอนที่พี่จะบอกกับเธอ"เจ้าสมุทรพูดพร้อมกับเกลี่ยปล่อยผมที่มันตกลงมาปิดหน้าของลูกแก้วขึ้นไปทัดที่ใบหูของเธอก่อนจะเกลี่ยนิ้วเล่นไปมาที่แก้มป่องๆของเธอ
ตึก ตึก ตึก
"..."ลูกแก้วได้แต่กะพริบตาปริบๆเจ้าสมุทรจะบอกอะไรกับเธอกันแน่นะ
"พร้อมฟังหรือยัง?"
"..."ลูกแก้วพยักหน้าหงึกๆพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงขึ้นๆจนมันจะกระเด็นทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว
"เธอรู้ใช่ไหมว่าพี่คิดอย่างไงกับเธอ?"เจ้าสมุทรพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
"มะ...หมายถึงอะไรคะ?"ลูกแก้วถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นรัวมันคืออะไร
"หมายถึงเรื่องที่พี่ชอบเธอ"
"ชะ...ชอบเหรอคะชอบลูกแก้วเหรอ?"