SET หอดอกไม้แดง+หนิงฮวา คุณหนูที่ถูกลืม

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 2 เรื่อง คือ

***หอดอกไม้แดง

เมื่อนักฆ่าเอร์หนึ่งขององค์กร อยากเลิกฆ่าคนแล้วใช้ชีวิตแบบปกติ ทางองค์กรจึงให้เธอไปทำภาระกิจสุดท้าย ก่อนที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่เมื่อเธอทำงานที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จ เธอกลับถูกตามล่าจากคนขององค์กร ขณะที่นางกำลังหนีการตามล่า เธอก็ได้มาโผล่อีกโลกแบบงง ๆ

“วางของที่ขโมยมาลงซะ แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป อย่าให้ต้องได้ใช้กำลัง”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง เขาที่กำลังเดินกลับจวนหลังจากที่นัดเจอกับสหาย แต่ดันมาพบเข้ากับโจรที่กำลังหนีออกมาจากจวนหลี่เข้าพอดี ชายหนุ่มเดินตามโจรเรื่อยๆเพื่อที่จะดูที่กบดาน แต่เดินตามจนจะออกนอกเมืองแล้วก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจอที่พัก เขาจึงอ้อมมาดักหน้าไว้ ทั้งยังได้รู้ว่าคนที่ทำตัวเป็นโจรนั้นกลับเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่งเท่านั้น
“หืม ถ้าอยากได้คืน เจ้าก็เข้ามาเอาเองสิ”
ยังไม่ทันที่เฟิงเยว่จะพูดจบ ชายหนุ่มปริศนาก็พุ่งเข้าใส่นางอย่างรวดเร็ว เฟิงเยว่ที่ยังไม่ทันได้ตั้งรับก็เกือบที่จะหลบไม่ทัน
“แหมมใจร้อนเสียจริง”
เมื่อหลบชายหนุ่มพ้นแล้ว เฟิงเยว่ก็พูดออกมาทีเล่นทีจริง พอชายหนุ่มพุ่งเข้ามาใส่นางอีกที นางก็โยนถุงที่นางใส่ของที่ขโมยมาไปไว้มุมๆหนึ่ง จากนั้นก็ตั้งรับการโจมตี
เฟิงเยว่ส่งหมัดหนักๆสวนออกไป กำปั้นซ้ายขวาถูกปล่อยออกมาไม่ยั้ง สลับกับลูกเตะที่เร็วแรงจนเกิดเสียงในอากาศ
ชายหนุ่มหลบท่าทางอันหนักหน่วงของเฟิงเยว่ได้อย่างง่ายดาย หากแต่ว่าหัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแทบผูกเป็นปม เก่งเกินหญิง นั่นคือความคิดของชายหนุ่ม เขาผ่านการต่อสู้มาก็มากมาย คู่ต่อสู้เขาก็มีมาให้เจอแทบทุกรูปแบบ ชายที่เก่งๆเขายังพอได้พบเจอบ้าง แต่ว่าที่เป็นหญิงนั้นเขายังไม่เคยเจอ
หมัดขวาของเฟิงเยว่ถูกส่งเข้าไปในช่องท้องของชายหนุ่มอีกครั้ง ตามด้วยลูกเตะอีกหลายที ขาเรียวฟาดลงที่ต้นคอของชายหนุ่ม แต่ก็โดนปัดออกไปได้ เมื่อขาถูกปัดตกเฟิงเยว่จึงสวนด้วยหมัดตรง ซึ่งก็โดนรับไว้ไม่ยากเย็น เฟิงเยว่ปล่อยหมัดไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนว่าชายหนุ่มรออยู่แล้ว
เมื่อนางปล่อยหมัดออกไป ชายหนุ่มก็หยุดหมัดของนางอีกครั้ง พร้อมกับรวบเอาร่างบอบบางของเฟิงเยว่เข้าไปไว้ในอ้อมแขน แผ่นหลังบางปะทะเข้ากับอกแกร่งอย่างเต็มแรง มือซ้ายของนางถูกจับไขว้ไว้ด้านหน้า โดยที่ชายหนุ่มดึงมือของนางมาไว้ที่ไหล่ขวาตัวเอง นางจึงใช้ศอกขวาเพื่อจะกระทุ้งชายหนุ่ม แต่สุดท้ายนางก็โดนหยุดไว้ได้ทัน ก่อนที่จะกระทุ้งออกไป
“ฝีมือไม่เลว แต่เจ้าไม่รอดแล้ว”
ชายหนุ่มพูบกับเฟิงเยว่ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่บ่งบอกอารมณ์ว่าชายหนุ่มกำลังรู้สึกอย่างไร
“เอ๋…ข้าโดนจับได้เสียแล้ว แล้วเจ้าจะทำอย่างไรต่อละหนุ่มน้อย”


***หนิงฮวา คุณหนูที่ถูกลืม

จากนักฆ่าเบอร์สองขององค์กร สู่คุณหนูไร้ค่าของจวนเสนาบดี ที่แม้แต่บิดายังจำหน้าไม่ได้ เหล่าสาวใช้ก็ไม่ให้ความเคารพ คุณหนูคนก่อนจะเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่เธอจะจัดการทุคนที่ทำร้ายเธอ
“มาทำอะไร”
“นี่ก็เลยมื้ออาหารมาตั้งนานแล้ว ทำไมพวกเจ้าถึงไม่มีใครยกสำรับไปให้ข้า”
“อาหารหมดแล้ว”
สาวใช้ตอบแบบลอยหน้าลอยตา ไม่ได้มีความเกรงกลัวเลยสักนิด กล้าพูดมาได้ว่าหมด ทั้งที่หลักฐานยังคาปากอยู่เช่นนั้น
“หมดแล้วงั้นหรือ แล้วที่พวกเจ้ากำลังกินอยู่นั่นคืออะไร”
“นี่มันเป็นอาหารของพวกข้า”
“ฮึ มีอาหารเพียงพอให้กับคนทาส แต่กลับไม่มีให้กับคนที่เป็นคุณหนูอย่างข้า พวกเจ้าจะบอกว่าอย่างนั้นรึ”
“เหอะ คุณหนูอะไรกัน ก็แค่ลูกทาสคนหนึ่งเท่านั้น”
เพี๊ย!!!
หนิงฮวาตบหน้าสาวใช้ทันทีที่นางพูดจบ เพียงแค่คิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา หนิงฮวาคนเก่าต้องพบกับเรื่องพวกนี้ตลอด หญิงสาวถึงกับเลือดขึ้นหน้า แม้ว่านางจะเป็นลูกอนุ แต่นางก็เป็นคุณหนูคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่สาวใช้จะมาเอ่ยวาจาเช่นนี้ใส่
แต่ไม่รู้ว่าเพราะนางตบแรงเกินไป หรือเป็นเพราะหน้าสาวใช้หนากันแน่ นางถึงได้เจ็บมือเช่นนี้
เจ็บมือเป็นบ้า ครั้งหน้านางจะไม่ใช้มืออีกแล้ว หน้าคนพวกนี้หนาเกินไปมือของนางแดงหมด
“เจ้าตบหน้าข้า อย่าอยู่เลย”
เมื่อตั้งตัวได้ สาวใช้ก็ชี้หน้าว่าหนิงฮวาทันที ก่อนที่จะกระโจนใส่อย่างเต็มแรง หมายจะทำร้ายหญิงสาว แต่มีหรือที่สาวใช้จะทำสำเร็จ
แม้ว่าร่างกายของหนิงฮวาจะยังไม่แข็งแรงมาก ทั้งยังมีอาการเจ็บจากบาดแผลที่ถูกโบย แต่มันก็แข็งแรงพอที่จะสู้กับเหล่าสาวใช้ในครัวได้อย่างสบาย
หวืด
ปึก
โอ๊ย!!!
“มาสิ ใครอยากเจ็บตัวก็เข้ามา”
“จับไว้”