ประวัติหลวงปู่ขาว อนาลโย

ท่านพระอาจารย์ขาว อนาลโย หรือ หลวงปู่ขาว ท่านเป็นพระมหาเถระปูชนียาจารย์ ที่ได้รับการขนานนามว่า “นักปราชญ์ชาวอุบลฯ” และ “อาจารย์ที่หายาก” ท่านเป็นพระศิษย์ ของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ที่ทรงธรรมวินัย ทรงธุดงควัตร และทรงข้อวัตรปฏิบัติได้อย่าง งดงามเด่นชัดที่สุด จนองค์หลวงตาพระมหาบัวถึงกับยกย่องท่านเป็น “เพชรน้ำหนึ่งอันดับหนึ่ง”

หลวงปู่ขาว ท่านประสบปัญหามรสุมชีวิตอย่างแสนสาหัสสากรรจ์ทั้งทางโลกและทางธรรม ยากที่จะหาผู้ใดเสมอเหมือน ซึ่งท่านผ่านมาได้โดยยึดหลักธรรมและจากบารมีธรรมที่เคยบำเพ็ญมา โดยก่อนออกบวช ท่านทุกข์ทั้งร่างกายและจิตใจ นับแต่เยาว์วัยก็เกิดในตระกูลชาวนาฐานะยากจน และกำพร้าพ่อแต่เด็ก ต้องอดมื้อกินมื้อและนุ่งเสื้อผ้าเก่าๆ ขาดๆ ท่านไม่ได้เรียนหนังสือ ต้องช่วย ทางบ้านทำนาหาเลี้ยงชีพ พอเติบใหญ่มีครอบครัวลูกเล็ก ภรรยากลับประพฤตินอกใจมีชู้ ทำให้ ท่านเห็นทุกข์พร้อมทั้งเห็นธรรมคิดออกบวช สมกับท่านเป็นบัณฑิตแม้ประสบทุกข์ก็ไม่ทิ้งธรรม

พอออกบวช ท่านหวังความพ้นทุกข์ แต่พระเณรที่วัดกลับประพฤติย่อหย่อนพระธรรมวินัย และเมื่อมีเหตุเตือนตน คือ ท่านล้มป่วยตายไปเห็นนรกแล้วฟื้นขึ้นมา ท่านจึงออกธุดงค์ปฏิบัติธรรม หาครูบาอาจารย์ โดยท่านลั่นวาจาอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “หากยังไม่บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว จะไม่กลับบ้านเกิด” แม้ขณะที่ท่านธุดงค์ตามป่าตามเขาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร หมู่บ้านเล็ก มีความ ทุกข์ยากลำบาก แถมมีโรคประจำตัว ก็ไม่เคยท้อถอย โดยท่านยึดคติธรรมว่า “อุปสรรคเป็น สัญลักษณ์ประการหนึ่ง ที่ช่วยผลักดันคนธรรมดาให้เป็นมหาบุรุษได้”

หลวงปู่ขาวกว่าจะบรรลุธรรมเป็นครูบาอาจารย์ให้ผู้คนเคารพกราบไหว้บูชากันทั่วประเทศ นับแต่วงพระมหากษัตริย์ลงมาถึงสามัญชน เพราะท่านมีหลวงปู่มั่นเป็นครูบาอาจารย์ และท่านมี ความเพียรเป็นเลิศ แม้ท่านเคยภาวนาล้มลุกคลุกคลานมาก็ไม่ย่อท้อ แต่กลับเป็นไปอย่างอุกฤษฏ์ ยิ่งยวด ไม่ห่วงอาลัยในชีวิต ด้วยการอดนอนผ่อนอาหาร เดินจงกรม ๓ สายเป็นประจำ ถือเนสัชชิ ไม่นอนตลอด ๓ เดือน การนั่งภาวนาตลอดรุ่ง สมกับท่านเป็นนักรบธรรมเดนตายอย่างแท้จริง

หลวงปู่ขาวได้รับความไว้วางใจจากหลวงปู่มั่นว่า “หมู่คณะจำไว้นะ ให้พึ่งท่านขาวนะ ท่านขาวได้มาคุยกับเราแล้ว” และเมื่อหลวงปู่มั่นนิพพานไปแล้วก็ได้มาอบรมสั่งสอนท่าน ทั้งนี้ เพื่อให้ท่านเป็นอาจารย์สมบูรณ์แบบ เป็นเสาหลักวงกรรมฐาน ฉะนั้น ท่านจึงสืบทอดปฏิปทาของ หลวงปู่มั่น ซึ่งเป็นปฏิปทาเพื่อความพ้นทุกข์อย่างเคร่งครัด ด้วยท่านมีปาฏิหาริย์ ๓ และญาณวิเศษ การบันลือสีหนาทแสดงอนุสาสนีปาฏิหาริย์เพื่อยังประโยชน์ให้พุทธบริษัท จึงสมบูรณ์งดงามและ เมตตาธรรมที่สุด ซึ่งล้วนมาจากใจอันบริสุทธิ์ ดังปรากฏเป็นรอยยิ้มแบบเปิดโลก และเมื่อท่าน จากไปก็ไม่มีความกังวลห่วงหาอาลัยใดๆ สมเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส และสมกับชื่อและฉายา ขาว คือ “ใจขาวสะอาดบริสุทธิ์” อนาลโย คือ “หาความอาลัยมิได้” อย่างแท้จริง