สุดสายสุคนธา

เมื่อเวรกรรมกำลังพรากลมหายใจของผ้าแพร สาวชาวบ้านผู้หนีการแต่งงาน แต่แล้วโชคชะตากลับทำให้เธอได้รับการช่วยเหลือจากสุคนธวา หญิงปริศนาผู้มากับสายน้ำ...

...ถ้า “เวรกรรม” คือ

ผลแห่งการกระทำที่ตามติดกับมาจากภพชาติใดภพชาติหนึ่ง

...ถ้า “โชคชะตา” คือ

ความเป็นไปของชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ด้วยห้วงของกาลเวลา

...ถ้า “พหรมลิขิต” คือ

พันธะที่ถูกกำหนดโดยใครสักคนบนฟ้านั้นให้สองวิญญาณได้มาผูกพันธ์กัน

และจะเป็นอย่างไรถ้า 3 สิ่งนี้มาโคจรพบกันจนทำให้สองดวงจิตต้องมาผูกพันธ์กัน ความสัมพันธ์ที่เกินกว่าคำอธิบายอย่างเป็นเหตุเป็นผลเมื่อหนึ่งคือมนุษย์ผู้ถูกโชคชะตากลั่นแกล้ง และอีกหนึ่งคือดวงจิตที่เป็นอนันต์ผู้ถูกล่ามตรวนไว้ด้วยบ่วงกรรมแห่งบรรพกาล แต่เมื่อพหรมลิขิตกำหนดให้เขาทั้ง 2 ได้มาพบและเชื่อมโยงซึ่งกันและกันจนก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ที่เหนือธรรมชาติเกิดกว่ามนุษย์ผู้หนึ่งจะอาจจินตนาการใด ๆ ได้

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

‘ผ้าแพร’ หญิงสาวผู้หนีการแต่งงานจากชายผู้เป็นเสือที่ขึ้นชื่อว่าดุร้ายและเหี้ยมโหดที่สุดแห่งเมืองลาว แต่แล้วเมื่อเธอกำลังจะเพลี้ยงพร้ำจนเกือบถูกจับตัวกลับไปได้อีกครั้ง เธอตั้งจิตอธิษฐานสุดท้ายก่อนที่ตัวเองจะหมดสติลง แต่แล้วเมื่อเธอฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็พบว่าตัวเองได้ข้ามมาอยู่ในฝั่งไทยแล้ว ท่ามกลางความมืดมิดของค่ำคืนนั้น ร่างของหญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยราวกับเป็นผลงานรังสรรค์ชิ้นเอกของพหรมเจ้าก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับแนะนำตัวว่าเธอผู้นั้นคือ ‘แม่ย่าสุคนธวา’ ดวงจิตผู้สิงสถิตอยู่ ณ น่านน้ำแห่งนี้มานานแสนนาน ดวงจิตผู้ได้ยินกระแสจิตสุดท้ายของเธอที่ร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อแรกนั้นเธอคิดว่านี่เป็นฝันแต่มันกลับไม่ใช่ เพราะเธอได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกครั้งเป็นครั้งที่สอง!

ไม่สิ ครั้งที่สาม!

แต่เดี๋ยวนะ เหมือนจะมีครั้งที่สี่ ห้า หกมาเรื่อย ๆ!

หรือเธอจะมีสัมผัสที่ 6 ที่สามารถมองเห็นกายทิพย์ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้นะ!?