ทะลุมิติมาเลี้ยงดูสามี เล่ม1

น้ำฟ้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งได้แต่งุนงง มองไปรอบกายอย่างไม่คุ้นชิน ทำไมบรรยากาศมันแปลก ๆ ห้องนอนเราไม่น่าจะซอมซ่อได้ขนาดนี้นะ จากฝ้าเจาะหลุมเล่นไฟหลากสีตามอารมณ์ของเจ้าของห้อง กลายมาเป็นโครงสร้างหลังคาเก่าๆมีแมงมุมหลายสิบตัวโบกมือทักทายข้าอยู่

“…” แมงมุมที่ไหนมานั่งโบกมือให้มนุษย์บ้าง ตั้งสติสิยัยฟ้า เมื่อคืนแกนอนกับใครจำหน้าได้ไหม หรือว่าเราละเมอเดินออกจากบ้านมาเองแล้วถูกคนเร่ร่อนพามาซี่ที่บ้านร้าง คลอเคลียกันยกหนึ่งต่างคนต่างแยกย้าย เราโดนทิ้งให้อยู่คนเดียวในบ้านร้าง พล็อตเรื่องน้ำเน่ายิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก มันยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

ตื่นขึ้นมาก็พบกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป ใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว น้ำฟ้าล้มตัวลงนอนที่เดิมพยายามสะกดจิตตัวเองว่านี่คือความฝัน เมื่อตั้งสติได้ก็รู้สึกปวดไปทั้งร่างกายเหมือนถูกคนนับร้อยรุมกระทืบมา ขยับซ้ายทีก็โอย~ ขยับขวาทีก็โอย~ ที่เจ็บมากที่สุดก็คือตรงจิมิ!

"อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน!...อ๊ะ เจ็บ!"
อยู่ ๆ ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมก็ถาโถมเข้ามาในหัว น้ำฟ้านอนเอามือกุมหัวด้วยความเจ็บปวด ขบคิดในใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก

"โอ๊ย!!เจ็บจะตายอยู่แล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน ใครก็ได้ ชะ..ช่วยด้วย.."

วูบ~จู่ ๆ น้ำฟ้าก็ไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว ลมเย็นพัดพาความเจ็บปวดหายไป เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทว่ามองไปทางไหนมันก็มืดไปหมด

"นังหนู"

"แม่ร่วง! ใครกัน ออกมานะ"

น้ำฟ้าที่กำลังหวาดกลัวกับเสียงปริศนายกมือขึ้นพร้อมสู้ หันมองซ้ายขวาก้มหน้าตีลังกาสามตลบก็ยังไม่เจอตัวเจ้าของเสียง สุดท้ายก็ต้องใช้วิชาลับขั้นสุดยอด ฮัมเพลงจังหวะสามช่าเต้นให้คนที่ซ่อนตัวอยู่ออกมาเต้นด้วยกัน ถึงจะมองไม่เห็นก็ตามได้จับตัวสักนิดให้อุ่นใจก็ยังดีว่ามีเพื่อนแล้ว