หวนคำนึง

คำเตือน
เนื้อหานิยายค่อนข้างบีบคั้น และไม่ใช่นิยายแนวสุขนิยม รบกวนอ่านคำเตือนด้านล่างก่อนเพื่อเซฟความรู้สึกของตัวเองนะคะ
***บางส่วนของนิยายเรื่องนี้มีการกล่าวถึงการดูถูกเหยียดหยาม / ความสัมพันธ์ที่มีการทำร้ายกัน /การพยายามฆ่า / เลือด /การกลั่นแกล้งรังแก / การเหยียด/ล้อเลียน / มีตัวละครหลักตาย / การแท้งบุตร / การทำให้พิการจนกระทบต่อชีวิต / การทำให้เสียโฉม / การทารุณกรรม / การใช้ความรุนแรง / การโดนทอดทิ้ง / การถูกทำให้ขายหน้า
***
“หมอหาน วันนี้ฟ้าเปิดโล่งหรือไม่?”
ข้าแยกหลันเหยาและหมอผู้เงียบขรึมออกจากกันได้จากเสียงฝีเท้าและความรู้สึก หลันเหยาถึงจะเป็นผู้หญิงแต่กลับเป็นคนเท้าหนัก ส่วนหมอหานกลับย่างเท้าเบา เงียบเชียบแทบจะไร้เสียง
“วันนี้ท้องฟ้าไร้เมฆขาวบดบัง”
“เช่นนั้นก็คงเป็นวันดี”
ท่านหมอแค่นเสียงหัวเราะ “เป็นเช่นนั้น วันดีแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก”
สายลมแผ่วเบาปะทะใบหน้าของข้า มันไม่ได้นำพาความหนาวเหน็บมาให้แต่ทำให้รู้สึกสบายตัวไม่น้อย ข้าอมยิ้มให้กับคำของท่านหมอ เหมือนว่าวันอันปลอดโปร่งนี้จะเป็นฤกษ์ดีที่แท้จริง ข้าจึงได้ยินทั้งเสียงหัวเราะ สรรเสริญและร่ำร้องอย่างปลื้มปริ่มไม่ขาดสาย
ข้ายิ้มกว้างให้กับเสียงเหล่านั้น เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าเหตุใดซือเฉิงจึงยุ่งหนักหนา
“ที่แท้...เขาก็แต่งตั้งฮองเฮาแล้ว”
--------------------------------------
สำหรับผู้ใช้ระบบ ios ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าซื้อในแอปนะคะ
-------------------------------------
รบกวนอ่านตัวอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อค่ะ