ฤดู(ฝน)ที่ฉันไม่เหงา

ในค่ำคืนที่มีสายฝนโปรยปรายลงมาฉันได้พบเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งหล่อนนั้นมีรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์ประดับอยู่บนใบหน้าแม้ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนใต้ร่มหนึ่งคัน ฉันเผลอมองไปยังรอยยิ้มนั้นกลับรู้สึกตกหลุมรักหล่อนขึ้นมาทันทีแต่ทว่าชั่วพริบตาทุกอย่างก็จบลงเมื่อมีชายหนุ่มอีกคนวิ่งฝ่าฝนเข้าไปหาหล่อนด้วยท่าทีสนิทสนมกันแล้วเดินจากไป.....

แต่แล้วฉันก็พบกับหล่อนอีกครั้งในวันที่ฝนน่าประหลาดใจคือ ช่วงเวลานี้กับสถานที่แห่งนี้เป็นที่เดียวกันกลับปีก่อนไม่รู้ว่าความบังเอิญหรือโชคชะตานำพาหล่อนกลับมาหาฉันอีกครั้งคราวนี้ เธอคนนั้นเดินมาท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาไร้ซึ่งรอยยิ้มแม้แต่ร่มในมือก็ยังไม่มีหล่อนเดินมาเพียงคนเดียวโดยไร้คนเคียงคู่.....