กลรักสกัดทรราช ภาคต้น (สองเล่มจบ)

ความอยากรู้อยากเห็นนำพาให้นางเดินทางย้อนเวลาสู่อดีต ทรราชในประวัติศาสตร์ผู้นั้นดึงเอาความสนใจทั้งหมดของนางไปรวมไว้ที่เขา

จากที่ตั้งใจจะเป็นแค่ผู้สังเกตการณ์ แต่ความสงสารเห็นใจกลับพาตัวเองถลำลึก ปล่อยใจไปกับทรราชวัยเด็กแสนน่ารัก ทั้งยังต้องมาคอยฉุดรั้งไม่ให้เขาต้องกลายเป็นทรราชจน เผลอทำเรื่องที่ฝ่าฝืนกฎข้อห้ามไปโดยไม่รู้ตัว

เพราะความผูกพันล้ำลึกและดวงใจที่ไม่ยอมปล่อยวางจึงทำให้นางกลับมาพบเขาอีกครั้งในวัยสิบเก้าปี

ทรราชผู้หล่อเหลาทุ่มเทความพยายามมากมาย ใช้ทั้งตัวและหัวใจกักขังนางไว้ในอดีต

ทรราชผู้โหดเหี้ยมกับคนทั้งแผ่นดินแต่กลับยอมศิโรราบให้กับนางเพียงผู้เดียว

ไม่ว่าอะไรเขาล้วนยอมทำตาม แต่สิ่งแลกเปลี่ยนที่เขาต้องการคือชีวิตที่เหลือของนางต้องอยู่เคียงข้างเขา รักแต่เขาเพียงผู้เดียวไปชั่วนิรันดร์....

'แล้ว... นางควรทำเช่นไรดี!'
________________________________________

เนื้อหาบางส่วน
.....................
บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนแท่นสูงในห้อง ใบหน้าหล่อเหลาแทบลืมหายใจ ดวงตาผลซิ่งเปี่ยมเสน่ห์ แต่ทว่าในส่วนที่ควรเป็นลูกตาดำนั้นกลับมีสีแดงเข้มคล้ายอัญมณี ทั้งดูแปลกตาและน่าหวาดหวั่นในคราวเดียว

ผมที่ยาวสลวยถึงกลางหลังไม่ได้ดำสนิท แต่กลับเป็นสีเทาเข้ม เซี่ยชินอ๋องช่างเป็นผู้ชายที่คล้ายเทพบุตรในนิทาน ช่างขัดกับตัวตนทรราชของเขาเสียเหลือเกิน
มีเพียงรุ่ยเซียงเท่านั้นที่เห็นว่าดวงตาคู่นั้นช่างสวยจนเผลอมองอย่างตกตะลึง ไม่ได้ก้มหน้าหลบเช่นสตรีคนอื่น ๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าการกระทำเช่นนั้นจะทำให้ตนเองต้องผจญกับโชคร้าย
จากที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอย่างเกียจคร้าน ร่างสูงที่กวาดสายตาไล่มาเห็นนางเข้าก็พลันลุกจากบัลลังก์มังกรยืนเต็มความสูง นัยน์ตาคมดุสีแดงเข้มขึ้นทุกขณะอย่างน่าฉงน
รุ่ยเซียงราวกับถูกมนต์สะกดไม่อาจละสายตาไปจากเจ้าของดวงตาแสนสวยคู่นั้น สายตาของเขาจับจ้องมาที่นางไม่วางตา แววตาบ่งบอกถึงเป้าหมายได้อย่างชัดเจน
“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วใช่หรือไม่? เมื่อใดก็ตามที่เจ้าปรากฏตัวต่อหน้าข้าอีกครั้ง วันนั้นเจ้าต้องเป็นของข้า... รุ่ยเซียง ”
“?”
รุ่ยเซียงไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงใครหรือรุ่ยเซียงคนไหน นางหันซ้ายมองขวาแลขวาก็เห็นเพียงแผ่นหลังของคนอื่น ๆ ที่ล้วนก้มหน้าเก็บคอกันไปหมดแล้วเหลือแต่นางที่ยังนั่งเป็นเบื้อ หัวโด่โดดเด่นอยู่คนเดียว
“!!!” ... ซวยแล้ว!
________________________________________