SET นางบำเรอไร้ราคา

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 2 เรื่อง คือ

ม่านราคี
ทาสรักจอมใจร้าย

“ทำมารึเปล่า..” ทำอะไร เงินจะประทังชีวิตไปวันๆ ยังไม่มีเลย หญิงสาวคิดก่อนจะเผลอมองค้อนคนที่กำลังดูถูกเธอด้วยวาจา
“โอเค ไม่ทำก็ไม่ทำ” จอมราชไม่ถือสาสายตาต่อว่าที่จ้องมองมา เขากลับรู้สึกสนุกที่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ได้ ‘เป็นเด็กดี’อย่างที่คิด
เธอมีมุมดื้อเงียบให้ได้เห็นอยู่บ้าง
นั่นทำให้รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้แข็งกระด้างอย่างที่แสดงออก
ซึ่งเขาชอบที่ได้เห็น...
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นร่างบอบบาง แต่ทว่ากลับเต็มมือเต็มมือก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นก่อนจะถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน เขาเริ่มจากจูบอ่อนหวาน แต่ไม่นานก็เปลี่ยนทุกอย่างให้ร้อนแรงตามอารมณ์ที่เริ่มจะควบคุมไม่อยู่ ความต้องการของเขารุนแรงดุจไฟป่า ที่พอได้เริ่มขึ้นแล้ว มันจะเผาผลาญจนทุกอย่างหมอบราบเป็นหน้ากอง!
เป็นหล่อนเสียมากกว่าที่มาอยู่ผิดที่ผิดทาง!
“อื้อ เจ็บค่ะ” เพราะของเขา ‘ใหญ่โตโอหัง’ เกินไป และนั่นมันทำให้ไม่ง่ายเลยสำหรับเธอที่ต้องรับเขาเอาไว้ทั้งหมดในคราวเดียว ความเจ็บนี้เองที่ผลักดันให้วาดจันทร์เริ่มขัดขืน แต่ไม่นานก็ต้องยอมแพ้ให้แก่เขาอีกครั้ง เพราะถูกพิษจูบอ่อนหวานเข้าเล่นงาน มันเป็นจูบที่ทำให้เธออ่อนระทวยจนมือไม้สั่น
“ครั้งแรกก็แบบนี้ ครั้งต่อไปก็ไม่เจ็บแล้ว” ช่างเสียดายที่หลังจากคืนนี้เขาอาจไม่ได้เป็นคนพิสูจน์ด้วยตัวเองว่าครั้งต่อๆ ไปหล่อนจะเจ็บเหมือนครั้งนี้รึเปล่า เพราะข้อตกลงระหว่างกันคือหนึ่งคืน เพราะรู้อย่างนั้นเขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ทุกนาทีให้คุ้มค่าที่สุด
“ฉันเลียให้เธอก่อนดีกว่า...”


“ว้าย! โอ้ย!” เพราะความเร่งรีบทำให้เธอไม่ทันระวังตัวจนสะดุดล้ม ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบริเวณข้อเท้าคือสิ่งแรกที่รู้สึก ก่อนภาพเงาดำๆ ของใครบางคน จะปรากฏขึ้นต่อสายตาในนาทีต่อมา
“คิดจะหนีไปจากที่นี่ หูตาเธอมันควรต้องไวกว่านี้แม่ตัวดี!” คำพูดที่มาพร้อมย่างก้าวอันเชื่องช้าของคนตรงหน้าทำให้ถอยหลังหนีอัตโนมัติ ยอมรับว่าไม่มีครั้งไหนที่เขาทำให้เธอรู้สึกกลัวได้เท่ากับครั้งนี้มาก่อน
“ปะ…ปล่อยเพลินไปเถอะนะคะคุณกฤษณ์ เพลินไม่รู้ไม่เห็นอะไรด้วยจริงๆ จะให้เพลินไปสาบานที่ไหนก็ได้ เพลินไม่รู้จริงๆ ว่า พี่เพชรกับคุณว่าน อะ... โอ้ย!” เสียงหวานจำต้องหุบลงเมื่อถูกกระชากให้ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรุนแรง ความเจ็บที่เท้าหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะบอกให้เขารู้ คิดเอาเองว่านอกจากเขาจะไม่สงสารกันแล้วนั้น เขาคงจะทำทุกวิถีทางให้เธอเจ็บมากขึ้นกว่าเดิมก็เท่านั้น
“ทางเดียวที่เธอจะหนีไปจากที่นี่ได้คือต้องตายเท่านั้นจำไว้” กฤษณ์ตวาดลั่นก่อนจะกระชากแม่ตัวดีให้เดินตามกันกลับบ้าน ไม่สนเลยสักนิดว่าการถูกลากมาตลอดทางนั้นมันจะทำให้หล่อนต้องตกอยู่ในสภาพแบบไหน เจ็บเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่เขาสนตอนนี้คือการสั่งสอนหล่อนให้ได้รู้สำนึก ว่าสิ่งไหนที่เขาเกลียดอย่าริอาจทำมัน!
“ถ้าฉันไม่สั่งห้ามใครเสนอหน้าขึ้นไปชั้นบนเด็ดขาด!” สิ้นคำสั่งร่างบอบบางที่ร่างกายบอบช้ำไปด้วยการถูกลากมาเป็นเวลานานก็ถูกอุ้มพาดบ่า มันทำให้เธอกรีดร้องขอความช่วยเหลือจากใครหลายๆ คนที่ได้แต่ยืนแน่นิ่ง แม้จะสงสารเด็กสาวจับใจ แต่ใครเลยจะกล้ายื่นมือเข้าไปห้ามในเมื่ออีกคนนั้นมีศักดิ์เป็นถึงเจ้านายของตน