ครอบครัวใหม่

“กาฝาก คือคำแรกที่ผมได้ยินจากปากมัน หลังจากที่ผมกับแม่ต้องเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้”
.................................................................................................................................

…โครก…
ท้องที่ส่งเสียงประท้วง เนื่องจากตั้งแต่ได้กินข้าวเช้าไป เขาก็กินแค่ขนมที่ซื้อไว้มากินเท่านั้น ซึ่งมันไม่อยู่ท้องและแทนข้าวไม่ได้
“ไอ้ภูมิมันอยู่บ้านเปล่าวะ”ไม่ได้กลัวหรอกแค่ถามดูเท่านั้น ไม่อยากเห็นหน้า
…แกร๊กกก…
มีนแง้มเปิดประตูพร้อมกับมองไปรอบๆ เห็นว่าไม่มีวี่แววของภูมิเลยเดินออกมา เดินลงมาถึงชั้นล่างก็ไม่เห็นภูมิ ทำให้มันยิ้ม และสบายใจขึ้น
“หลบใครอยูเหรอ”
“ไอ้เชี่ย!”มีนตกใจเลยเผลอสบถคำหยาบออกมา
“……”
“ว่าไง หลบใครอยู่”ภูมิถามด้วยใบหน้าเจ้าเลห์ และยิ้มมุมปากให้มีนได้กลัว
“มึงดูสิ่งที่มึงทำดิ๊”ภูมิโชว์นิ้วที่โดนขอบประตูหนีบให้มีนดู
“มันก็สมควรแล้วไหมวะ เสร่อจะเข้าห้องคนอื่นเขาเอง”
“มึงว่าใครเสร่อ”ภูมิเข้าไปบีบแขนมีนด้วยแรงที่มากพอสมควร จนมีนเบ้หน้าด้วยความเจ็บที่แขน
“ถึงบ้านนี้จะเป็นของมึง แต่มึงไม่มีสิทธิ์เข้าห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของห้องไม่อนุญาติ”
“เหรอ”
...ผลั่ก… ภูมิผลักมีนด้วยแรงทั้งหมด
…เคร้งง… พร้อมกับเสียงสิ่งของตก
“โอ๊ยย!”ทำให้มือของมีนฟาดไปโดนขอบโต๊ะ มีนรู้สึกเจ็บไปทั้งแขน
“จำไว้อย่ามาปากดีกับกู”