เฝ้าตามหารัก

“เรียกผมว่า คีย์” เขายังไม่หยุด
“หยุด ดด... ฮึก ... ฮึก หยุดเดี๋ยวนี้!” แพรวาที่ตอนนี้สะอื้นไห้หนักอยู่ในอ้อมกอดเขา
“ที่รักผมขอโทษ” คีย์พึ่งได้สติ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มมาบวกกับความคิดถึงที่มีต่อแพรวา ทำให้เขาทำอะไรไม่ยั้งคิด คีย์ที่กำลังจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวตรงหน้า กลับถูกเธอปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดี
“อย่ามายุ่ง!” เธอดิ้นสุดแรงจนหลุดจากพันธนาการของเขา แล้วรีบเดินแกมวิ่งตรงไปที่ห้องของเธอ
“แพร หยุดวิ่ง! เดี๋ยวล้ม” เธอไม่สนแถมยังเดินเร็วขึ้นกว่าเดิม คีย์ก้าวขายาวๆ ไม่กี่ก้าวก็คว้าตัวเธอไว้ได้
“นี่คุณจะหนีผมไปถึงไหน” แพรวาเมินหน้าหนีไปอีกทางไม่อยากจะมองหน้าเขา
“แพร” คีย์แทบอยากจะระเบิดออกมาเวลาเธอเมินเขาแบบนี้
“อย่ามายุ่งกับฉัน!” แพรวาหันกลับมาพูดกับเขา แววตาของเธอนั้นมองเขาอย่างโกรธจัด
“นี่คุณเกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” คีย์ถามขึ้นถึงแม้จะกลัวกับคำตอบที่ได้รับก็ตาม
“ใช่ ฉันเกลียดคุณ และฉันก็มีแฟนแล้ว คุณไม่ควรทำกับฉันแบบนี้”
“หึๆ แล้วมาดูกันว่าคุณเกลียดผมอย่างที่คุณพูดรึเปล่า”