SET แค้นรัก

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

แค้นรักจำเลยใจ
“มานี่!” เขาปล่อยทิ้งความเงียบอยู่ครู่ถึงได้เอ่ยเรียกขึ้น ซึ่งเมื่ออีกคนก้าวตรงเข้ามาใกล้จึงอาศัยจังหวะที่เธอเผลอกระชากต้นแขนกลมกลึงเข้าหาตัวอย่างแรง จนร่างแน่งน้อยล้มลงมานั่งบนตัก
“คะ…คุณรามจะทำอะไรคะ” มัสยาร้องถามเสียงสั่น สองมือน้อยๆ ที่พยายามผลักอกเขาให้ถอยห่างถูกมือของเขากระชากออกไปราวกับอัศวินไม่ต้องการให้มีอะไรมาขวางกลั้นความใกล้นี้ก็ไม่ปาน เขาจ้องมองดวงตาคู่สวยอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะเฉลยให้ได้รู้
“อย่ามาทำใสซื่อไปหน่อยเลยน่ามัสยา! ฉันก็แค่จะทดลองสินค้า ว่ามันจะคุ้มค่ากับเศษเงินที่ฉันต้องเสียไปรึเปล่ามันก็เท่านั้น!” จบสิ้นคำตอบริมฝีปากหยักหนาก็ครอบงำเข้าหาเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่ควรต้องมีในจูบแรกที่เกิดขึ้นระหว่างกันจนอีกคนเผลอออกแรงดิ้นรนขัดขืนสุดชีวิตขึ้นมาด้วยไม่คุ้นชินกับมัน
“อยู่เฉยๆ ถ้าขืนเธอดิ้นอีกแค่ครั้งเดียวฉันจะถือว่าเธอทำผิดข้อตกลง! แล้วคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าถ้าฉันเกิดโมโหขึ้นมาเมื่อไหร่ผลร้ายจากการกระทำอันงี่เง่าของการกระทำของเธอในตอนนี้มันจะไปตกลงอยู่ที่ใคร!” มัสยากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝืองให้กับคำขู่ที่น่ากลัวของคนตรงหน้า เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวหนียามเมื่อมือของเขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองจนมันอ้ากว้างออก เผยให้ได้เห็นทรวงอกขนาดใหญ่สองเต้าที่ชูชันท้าทายสายตา
“ใหญ่ใช่เล่น! มิน่าล่ะคนของฉันมันถึงได้ชอบเธอนัก!!” อัศวินตวาดลั่นอย่างเดือดดาล นึกหงุดหงิดใจไม่น้อยที่ลูกน้องมาอ้อนวอนขอร้องให้เขาอย่าทำร้ายหล่อนทั้งๆ ที่พวกมันต่างก็รู้แก่ใจกันดีว่าหล่อนต่างหากที่ทำร้ายเขา ทำลายทุกสิ่งที่เขารักหวงแหนไป
ม่านราคีหัวใจ
“ถ้าลียอมหย่า…ฮึก พี่สินธุ์จะให้อภัยลีสักครั้งได้ไหมคะ” คำถามที่เต็มไปด้วยน้ำตาของภรรยาสะกดใจคนฟังจนปวดหนึบ ทว่ากลับไม่มีคำตอบใดหลุดออกจากริมฝีปากหนาแม้แต่คำเดียว
“ได้! ฉันจะยกโทษให้เธอ” แต่สุดท้ายทิฐิที่มีอยู่ในใจก็เอาชนะทุกสิ่ง ทำให้สินธุ์ตัดสินใจตอบกลับไปก่อนจะเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า
“ถ้าอย่างงั้นเราสองคนมาหย่ากันเถอะค่ะ ลียอมแพ้แล้ว” บราลีเอ่ยขึ้นเมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะยอมปล่อยมือจากเขาด้วยการหย่า แม้หัวใจของเธอจะแตกสลายก็ไม่เป็นไร เธอเชื่อว่าเวลาจะเยียวยาหัวใจของเธอให้กลับมาเข้มเข็มได้อีกครั้งในสักวัน…
ชีวิตคู่ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรัก…
คนที่ปล่อยมือก่อน…มักเจ็บปวดน้อยกว่า

เมียลับสัญญาใจ
“ลูกศัตรูอย่างเธอที่โซฟานี่ก็พอมั้ง! เพราะว่าเตียงนั่นฉันเก็บเอาไว้ให้ เมีย ในอนาคตของฉัน!” เขาเน้นย้ำถึงคำว่า เมีย อย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะโยนคนที่เอาแต่นิ่งเงียบลงโซฟาอย่างไม่ออมมือนัก
“โอ้ย! บุญเจ็บค่ะ…”
“นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นบุญสิตา คืนนี้เธอยังต้องเจ็บกว่านี้มาก เตรียมรับมือเอาไว้ให้ดีเพราะว่าฉันจะไม่ปราณี!” คำพูดนั้นไม่ใช่คำขู่แต่อย่างใด เพราะทันทีที่พูดจบกระโปรงสีขาวสะอาดตาก็ถูกกระชากออกไปจากร่างกายอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่ควรจะเป็น การกระทำนั้นมันทำให้เธอกลัวจนต้องถอยรนหนี แต่ก็หนีไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกมือหนากระชากข้อเท้าให้ไหลกลับไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาตามเดิม
คณินแทบไม่ยอมละสายตาไปจากเรือนร่างที่น่าปรารถนาตรงหน้า ความสวยที่ไม่ว่าจะซอกมุมไหนต่างก็แสนเป็นที่ถูกใจเขาไปเสียหมดนั่นยิ่งทำให้รู้สึกหงุดหงิด แต่เขาจะปล่อยให้แม่ตัวดีครอบงำความรู้สึกของตัวเองมากไปกว่านี้เห็นทีคงไม่ได้ คิดเช่นนั้นร่างกำยำจึงค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าอ่อนหวาน ของคนตรงหน้าแม้เสี้ยวนาที
บุญสิตาจ้องมองการกระทำนั้นของอดีตคนรักที่ยังรักอยู่ไม่นานก็ต้องเบือนหน้าหนี แม้ใจจะกลัวแสนกลัวถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้มากแค่ไหน แต่ลึกๆ ในใจก็ยินดีที่คนแรกของเธอนั้นจะเป็นเขา
ผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ…