เธอนั้นคือแสงตะวัน

"ทำบ้าอะไร!!"
"เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงกับฉันแล้วสินะ"
"ทำไมจะไม่กล้า เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันก็ไม่ใช่คนรับใช้ของคุณและคนที่บ้านอีกแล้ว"
"ถ้าไอ้เจ้านั่นมันรู้ว่า เมียที่มันพึ่งแต่งงานด้วย
ก่อนถึงวันแต่งงานก็ยังมานอนกับผัวเก่าแบบฉัน มันจะคิดยังไงนะ" เทวินกำลังขู่แสงระวีอยู่
"อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะ คุณก็รู้ว่าฉันกับพี่น้อยแต่งงานกันเพราะอะไร พี่น้อยไม่รู้สึกอะไรหรอกถ้ารู้เรื่องของเรา"
"งั้นเหรอ ทำไมไม่บอกมันล่ะ"
"เรื่องบางเรื่องมันคืออดีต อดีตที่เราไม่อยากจำ
ฉันก็แค่อยากให้มันค่อย ๆ ลบเลือนและหายไปในที่สุด
คุณต้องการพูดแค่นี้ใช่มั้ย ถ้ารู้แล้วก็ออกไป"
"ถ้าลูกรู้ว่าแม่ไม่รักและสนใจแล้ว ลูกจะคิดยังไง"
................................................................................................................................................................
"วิว!!" เพราะตอนนี้เต็มขาของแสงระวีมีแต่เลือด เธอพยายามเดินมาหาเขาไม่กี่ก้าวก็หมดสติไป ภานุรีบวิ่งเข้ามาประคองและอุ้มแสงระวีมาที่รถ
"อย่าบอกคุณเท็นนะคะ" แสงระวีฝืนตัวเองและย้ำคำเดิม
"ตอนนี้วิวจำเป็นต้องไปโรงพยาบาล"
"ตะวันฉายอยู่ในบ้าน"