กาลนิรันดร์

ทำไมความเจ็บปวดเหล่านี้ถึงไม่เคยจางหายไปจากเขาเลยทำไมทุกอย่างมันต้องมาตอกย้ำเขาตลอด

สุดท้ายไม่ว่าจะยังไงก็ขอให้อ้อมกอดนี้จงอยู่กับลูกตลอดไปด้วยเถิด

.

.

“ฮึก เหนื่อยรันเหนื่อย ฮึก ไม่อยากอยู่แล้ว แม่จ๋าย่าจ๋าพารันไปอยู่ด้วยนะ”

“รัน!!”

รันยิ้มออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหลุดพ้นจากความเจ็บปวดแต่ทุกอย่างก็ถูกกระชากกลับมาโดยที่รันไม่ทันได้รับรู้อะไรอีกเลย

.

.

“เวลาห้าวันนี่น้อยจังเลยนะครับ”

“อือ”

“อยากมีเวลามากกว่านี้”

“เราก็เหมือนกัน”

“รันรอกาลนะ เมื่อไรที่รันกลับมาเราไปอยู่ด้วยกันนะ”

“กาล”






**** นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Mpreg มีมีจริงบนโลกใบนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน****