จับหัวใจยัยเพี้ยนมาเป็น..จอมนาง

(เล่มเดียวจบจ้า) เยว่ซิน ลูกสาวคนที่สองของเสนาบดีเยว่ ลือว่าเพี้ยนเพียงเพราะพูดกับสัตว์ได้ แต่เธอก็สนุกสนานไปกับชีวิต ไม่เคยนำเอาคำนินทามาคิดเล็กคิดน้อย กระทั่งพี่สาวล้มป่วย เธอนั่นแหละที่จะเป็น..จอมนาง


~

(บทบางส่วนค่ะ^^)

ชมพูแจ่มชัดใกล้ทะเลเคลือบขาว

ดอกท้อบานพรั่งพราวยามเย็นกลิ่นเกสร

ปลิวโปรยปรายปลิดปลิวทั่วแดนดอน

กลิ่นกำจรยืนตระหง่านเกินคว้าอยู่ไกลๆ

น้ำตารื้นเศร้าใจที่อ้างว้าง

เปลี่ยนเส้นทางโดดเดี่ยวเป็นชิดใกล้

บุปผาชวนนางนวลคืนรังสาย

มาพำนักในราวถิ่นแท้ตนเดิม

ลืมหนาวชมพูแทรกทรวงสถิตย์

ลืมคิดกระทั่งเหงาลำพังหนาว

กลายคืนสุขคืนวันแลคืนคราว

เพราะกลิ่นท้อเข้าแทรกอยู่กลางใจ

~

นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายแปล และไม่มีเนื้อความใดๆ เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์จีนทั้งสิ้น เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น


<เทียมแข>