ผู้ช่วยอย่างผมตีเจ็บนะครับท่านประธาน

ถ้ามึงขยันอ่อย ผู้ช่วยอย่างกูก็ฟาดได้ไม่ยั้งนะครับท่านประธาน

**********

ผู้ช่วยอย่างผมตีเจ็บนะครับท่านประธาน

“ปล่อย! จับกูไว้ทำไม”

“มึงว่ากูหล่อไหม”

“ก็หล่อ”

“แล้วกูน่า…ไหม” ปารีสส่งยกยิ้มกัดริมฝีปากไปหนึ่งที

“พูดเหี้ยอะไรเนี่ยขนลุก”

“มึงไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกเหรอ”

เมื่อเห็นท่าทางกรุงโรม ปารีสจึงเอ่ยถามเท่าที่เขาสืบมากรุงโรมชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ หรือว่าข้อมูลที่เขาได้มามันผิด

“ใช่ กูชอบผู้ชาย แต่ไม่ได้ชอบมึง”

“ทำไม กูมันไม่ยั่ว…ตรงไหนกูทั้งหล่อ ทั้งรวยมีตรงไหนที่กูไม่ดี”

“มึงไงที่ไม่ดี”

//////////

“ไปต่อที่ห้องไหม กูจะทำให้มึงเสียวจนลืมที่มึงทำให้กูเมื่อกี้เลย”

“กูรอไม่ไหวแล้วสิ” ปารีสกระโดดขึ้นจากสระน้ำวิ่งตามกรุงโรมที่เดินนำไปก่อน

“เอามือมาสิ” แม้ว่าปารีสจะดูงงหน่อยๆ แต่เขาก็ยอมส่งมือให้อีกฝ่ายทันที



กรุงโรมที่แวะหยิบเนกไทระหว่างเดินเข้ามาในห้อง เขานำมันไปผูกกับมือทั้งสองข้างของปารีส ก่อนจะผลักลงบนเตียงกว้าง



ปารีสตื่นเต้น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเขารอลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป จนต้องกัดปากยั่วอีกฝ่ายด้วยความเสียวซ่าน



กรุงโรมยกยิ้มมุมปากเดินไปตรงโซฟากว้างหยิบเอาเข็มขัดที่วางอยู่บนโต๊ะมาไว้ในมือ ก่อนจะเดินไปหยุดตรงหน้าคนที่นอนอยู่



เปรี๊ยะ!!

เสียงเข็มขัดฟาดลงบนเตียง เพื่อหยั่งเชิงของปารีส

“ทำเหี้ยอะไร เดี๋ยวก็โดนกูหรอก”

“กลัวเหรอ” กรุงโรมย่อตัวลงถาม

“ก็เอ่ออะดิ เจ็บตายถ้าโดนตัว”

เปรี๊ยะ!!

โอ๊ย!!

“แต่กูชอบวะ”