ร้ายรักเพลย์บอย

เมื่อเพื่อนของเธอไม่ชอบผม ผมก็จะเปลี่ยนเป้าหมายมาที่เธอนี่แหละหยิ่งๆเล่นตัวแบบนี้ ต้องมาเป็นเมียผมเท่านั้น ถึงตอนนั้นจะทำให้พูดจนเสียงหายเลย...

*****
*****

“ทำไม ไม่ไหวแล้วหรอ”
“อืมม อยากขึ้นห้องแล้วอะ แต่ยัยพายยังสนุกอยู่เลย”
“ให้ฉันไปส่งไหม”
“แต่นายก็ยังดื่มอยู่นี่ ฉันขึ้นไปเองดีกว่า”
“ดูสภาพตัวเองก่อน เมาขนาดนี้เดินไปคนเดียวไม่กลัวโดนฉุดหรือไง”
“ชิ!!!”
“มาลุกขึ้น” ว่าแล้วก็ส่งแขนแกร่ง ไปพยุงตัวคนข้างๆขึ้น
เบลเมามากแล้ว จึงอยากขึ้นห้องพักไปนอน แต่เพื่อนสาวของเธอยังสนุกอยู่ เธอจึงไม่อยากขัด จึงต้องยอมให้ฟอร์ดไปส่งที่ห้องแต่โดยดี
ทั้งคู่พยุงร่างกันมาแบบทุลักทุเลด้วยความที่นั่งดื่มกันมาพักใหญ่ๆได้ ความเมาที่สะสมมาตั้งแต่หัวค่ำ ตอนนี้ก็เริ่มออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ กว่าจะเดินมาจนถึงลิฟต์ของโรงแรมก็ต้องใช้เวลากันอยู่นาน
“ชั้นเดียวกันเนาะ”
“ค่าา ลืมหรือไง ตอนเย็นก็ออกมาพร้อมกะ กัน อึก” กว่าจะพูดออกไปได้แต่ละประโยค ก็ต้องตั้งสติอยู่ชั่วครู่
“ค้าบบ อึก ต่อปากต่อคำนะ เดี๋ยวปั๊ด!!!”
“อะไร จะทำอะไร!!!”
“เดี๋ยวปั๊ดจูบเลย จูบได้ไหมล่ะ” ฟอร์ดพูดหยอกเบลออกไปอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก
ติ้ง!!!
“บ้าหรือไง อ๊ายย!!!”
“เธอ!!!”
เมื่อลิฟต์ส่งทั้งคู่มาถึงชั้นที่ต้องการแล้ว เบลถูกฟอร์ดแซว ด้วยความเขินจึงรีบหันหน้าเดินออกลิฟต์ แต่ด้วยตอนนี้สติสัมปชัญญะก็ไม่ครบถ้วนด้วยเพราะฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่พึ่งทานมา ทำให้เธอเซสะดุดจะล้ม แล้วเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็เกิด
“เป็นอะไรไหม”
“มะ ไม่”
ทั้งคู่สบตากันชั่วครู่ เพียงครู่เดียวเท่านั้น ด้วยความเมา…
……..
“อื้มมม” สัมผัสอันอ่อนหวานบวกกับกลิ่นไวน์ในโพลงปากหวานของเบล ก็ทำให้ฟอร์ดครางเสียงทุ้มต่ำในลำคอออกมา
จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ “ฉันขอนะ ไม่ไหวแล้ว” เบลลืมความอายไปสิ้น ตอนนี้อารมณ์เธออะไรก็คงจะฉุดไว้ไม่อยู่