คนนี้ห้ามรัก

เบาสมองค่ะ อาจต้องปวดหัวกับพระเอกนิดหน่อย
“น่าเสียดายที่ไอ้นนท์มันปอดแหก ถ้าแพ้เธอก็แค่ไปนอนกับไอ้ไม้”
เพี๊ยะ!!!
คริสใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มลิ้มรสเลือดเมื่อเขาถูกน้องสาวของเพื่อนรักตบหน้าเข้าให้
“กล้าตบหน้าฉันเหรอลิลลี่!”
“ลี่รู้ว่าพวกพี่โคตรเลวแต่ไม่คิดว่าจะเลวขนาดนี้” น้ำตาแห่งความผิดหวังร่วงเผาะออกจากดวงตากลมโต ก่อนจะพยายามลงจากรถเขาแต่เจ้าของรถก็กดล็อกมันไว้เสียแล้ว
“เปิดประตูเดี๋ยวลี่กลับเอง”
กึก ๆ ๆ
“พี่คริสเปิดประตู!”
“โกรธฉันเรื่องอะไรลิลลี่” เขาถามหญิงสาวเสียงเรียบ
“ถ้าแพ้ลี่ก็แค่ไปนอนกับทางนั้น! พี่พูดออกมาได้ยังพี่คริส!” หญิงสาวสาดคำพูดใสเขาเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ
“เธอดันทะเล่อมาที่นี่ทำไมล่ะวะ!”
“แล้วนี่เป็นสิ่งที่พี่อยากให้ลี่เจอเหรอพี่คริส!” ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีเมื่อรำคาญน้ำตาที่อาบสองแก้มของเธอ
“ไม่รักก็ไม่เคยว่า แต่ลี่มันไม่มีค่าถึงขนาดจะปล่อยให้ไปนอนกับใครพี่ก็ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ” เสียงพูดปนสะอื้นของลลิลทำให้คนหน้านิ่งใจสั่นหวิวอยู่ไม่น้อย ว่าจะไม่หันกลับมามองเธอสักนิดแต่มันก็ทำไม่ได้
“ขอโทษ” หญิงสาวหันหน้าหนีปาดน้ำตาออกจากแก้มลวก ๆ ที่เลิกร้องไห้ไม่ใช่ว่ารู้สึกดีกับคำขอโทษ แต่เพราะเธอไม่อยากร้องไห้ให้คนสารเลวอย่างเขาต่างหาก
“ถ้าไม่ปล่อยลงก็ไปส่งลี่ด้วยค่ะ”
“หายโกรธฉันหรือยัง”
“ไม่ได้โกรธค่ะ พี่แค่พูดในสิ่งที่คิดออกมาตรง ๆ แค่นั้นเอง” เธอยังคงพูดโดยไม่มองหน้าเขา แล้วคนอย่างคริสต้องมาแคร์ใครด้วยหรือ
**เรื่องปลอกคอหมาไม่ได้เฉลยในเรื่องนี้นะคะ**