จักรวาลพาฝัน

"แต่งงานกันมั้ย" นั่นคือคำพูดที่จักรวาลเพิ่งเคยพูดเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดจนอายุยี่สิบแปดปี มันดูโรแมนติกนะถ้าไม่มีประโยคต่อท้ายอย่าง "ไหนๆ เราทั้งคู่ก็โสดแต่เกิด ไม่มีใครเอาอยู่แล้ว"

3 ปีแรกเป็นเพื่อนร่วมห้อง
3 ปีถัดมาคือเพื่อนร่วมกลุ่ม
4 ปีในฐานะเพื่อนร่วมมหาลัย
5 ปีที่ทุกคนต่างพากันแยกย้าย
15 ปีที่เราต่างรู้จักกัน มันมากพอให้ใช้ชีวิตต่อไปด้วยกันรึเปล่า

จักรวาลตอนนี้กำลังประสบปัญหาในชีวิตเพราะแม่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย อีกฝ่ายบอกว่าจะนอนตายตาไม่หลับหากไม่เห็นลูกชายคนโตเป็นฝั่งเป็นฝา
โชคชะตาพาเขาได้พบกับพาฝันอีกครั้งในงานเลี้ยงรุ่นและได้รู้ว่าเธอยังโสดอยู่เหมือนเคย

งั้น...เราสองคนก็เป็นแฟนกันแล้ว
อ่าฮะ ละไงต่อ?
คนเป็นแฟนกันนี่ต้องทำไง
ยินดีต้อนรับสู่หลักสูตรรักบายศิราณี

เรื่องราวของเพื่อนที่รู้จักกันนานสิบกว่าปีโดยไร้ซึ่งความพิศวาสรักใคร่แม้แต่น้อยจำต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่เพื่อความฝันในการสร้างครอบครัว

'ฐานะคนรักแบบนั้นจะรอดจริงเหรอ?'

คำเตือน ;: นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการ การดำเนินเรื่องค่อนข้างหวานแหววและสโลว์ไลฟ์ อาจไม่ได้ยาวมาก อาจมีคำหยาบและวิบัติปะปนอยู่กระจึ๋งนึงตามอรรถรส เซตติ้ง in เชียงใหม่
พระนางเริ่มจากเพื่อนนะคะ ไม่ได้รักหรือชอบกันมาก่อน อาจจะมีความรู้สึกดีๆ ตามประสาเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่พอเวลาผ่านไปความสนิทก็ตามเวลา
ปล.บางทีการนับหนึ่งใหม่อาจไม่ได้แย่

โปรดใช้วิจารณญาณ
Enjoy reading