BADBOY หลอกรักร้าย ล่อลวงหัวใจนายจอมโหด

“ไม่มีฉัน...เธอก็ไม่ตายงั้นสินะ!”
“เอ๊ะ! นายอย่าเพิ่งเข้าใจฉันผิดสิ ฉันแค่จะบอกว่า....”
“ถอดเสื้อผ้าออก!” เรียวสวนกลับด้วยคำพูดประหลาดจนฉันต้องรีบหุบปากแล้วหันไปมองหน้าเขาด้วยสายตานิ่งๆ
“อะ...อะไรนะ”
“ฉันบอกให้เธอถอดเสื้อออก...เราจะได้สนุกกัน เธอมาที่นี่เพื่อเป็นตัวขัดดอกให้พี่ชายที่แสนดีที่คอยปกป้องเธอไม่ใช่รึไง เพราะนั้นก็มาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว!” คำพูดเย็นชาของเรียวเริ่มทำให้ฉันใจหาย …เขากำลังโกรธงั้นเหรอ
“นายอย่ามาล้อเล่นแบบนั้นสิเรียว ฉันกลัวนะ”
“หน้าฉันเหมือนคนล้อเล่นรึไง...ทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จซะ แล้วก็ไสหัวออกไปจากชีวิตฉัน หรือจะลืมไปเลยก็ได้ ว่าเราเคยรู้จักกัน” คำพูดของเขาที่ดังขึ้นทำให้ฉันแทบทรุดลงกับพื้น ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้นะ!
“นายพูดเรื่องบ้าอะไรของนาย นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงพูดแบบนั้น...ที่ผ่านมาฉันรอคอยการกลับมาของนายตลอด แต่แล้วนายกลับตอบแทนการรอคอยของฉัน ด้วยคำพูดพวกนี้น่ะเหรอ!”
“เธอนี่มันโง่จริงๆ” เขาตอบพร้อมกับจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่แปลกไปจากเดิม..สายตาของเขาเหมือนกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่มีผิด! แต่นั่นยังเทียบไม่ได้เลยกับคำพูดที่เขาเพิ่งจะพูดมันออกมา...โง่อย่างงั้นเหรอ ฉันมันโง่อย่างงั้นเหรอ!
“ไหนๆ นี่ก็จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เจอกัน...ฉันขอคืนมันให้นาย” เรียวไม่ได้ตอบหรือขยับตัวไปไหนฉันจึงอดไม่ได้ที่จะค่อยๆ ยัดมันใส่มือของเขาอย่างลวกๆ ก่อนจะทำท่าว่าจะเดินออกมาแต่เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ฉันจึงหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง...
ใบหน้าเย็นชา...ดวงตาที่เชยเมิน นี่น่ะเหรอคือสิ่งที่ฉันสู้อุตส่าห์เฝ้ารอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
“อีกอย่างนะ...ถ้านายสำนึกได้เมื่อไหร่ว่าตัวเองไม่สามารถรักษาสัญญาที่ให้กับใครเอาไว้ได้อย่าแม้แต่จะคิดที่จะเอ่ยมันออกมาอีก คนอย่างนายน่ะ เหมาะสมแล้วที่จะต้องอยู่คนเดียวไปจนตาย!”
“……”
“ฉันจะหาผู้ชายใหม่ที่รักฉัน ดีกับฉัน จะหาให้ดีกว่าคนอย่างนายร้อยเท่าพันเท่าเลยคอยดู...จูบของฉันที่นายเคยบอกว่าห้ามให้ใครทับรอยเด็กขาดนั่นน่ะ...ฉันจะหาคนที่มีค่าและคู่ควรที่จะเป็นคนลบรอยบัดซบของนายออกให้ดู!” จบประโยคฉันก็วิ่งออกมาจากห้องทันทีไม่รอให้คนใจร้ายตรงหน้าได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ สักวันฉันจะทำให้นายเจ็บปวดกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่าเรียว สำหรับสิ่งที่นายทำกับฉัน สักวันฉันจะเอาคืนให้สาสม!