SET บ้านไร่

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

เล่ห์สวาท&ทาสหัวใจ
“ฮึก! คุณปราณอย่าทำตา…ตาไม่ได้ทำ…ฮือ…” วาสิตาร้องไห้ไปพร้อมพยายามสะบัดหน้าหนีจูบของคนที่กำลังหน้ามืดเพราความโกรธ แต่เสียงร้องของเธอกลับช่วยอะไรไม่ได้เลยยามที่เขาเอื้อมมือมาบีบแก้มกันพร้อมกับสอดปลายลิ้นเข้าหาอย่างหื่นกระหาย มือหนาค่อยๆ กระชากเสื้อผ้าออกไปจากร่างกายของเธออย่างรุนแรง แม้ว่าเธอจะพยายามร้องขอความเมตตาจากเขาเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าสิ่งเดียวที่เขาจะมอบให้กันในตอนนี้เวลานี้นั้นจะมีแค่ความเกลียดชังที่ไม่มีวันสิ้นสุดไปได้เท่านั้น
“หยุดร้องเสียที!! ต่อให้ร้องจนขาดใจตายก็อย่าหวังว่าจะรอด! เพราะว่าฉันจะไม่มีวันหยุด!” คนใจร้ายตะโกนใส่หน้ากันพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดตระขอชั้นในลูกไม้ ไม่นานอกคู่สวยก็ปรากฏเด่นอยู่ในสายตา แม้ว่ารูปร่างของเธอจะชวนหลงใหลสักแค่ไหนก็ตามแต่อธิปในตอนนี้กลับมีเพียงแค่ความแค้นที่ต้องชำระเท่านั้น เขากดร่างแม่ตัวดีที่บัดนี้ได้แต่ดิ้นน้อยๆ เอาไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนที่อีกข้างจะเอื้อมมาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
“ฮึก! คุณปราณอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ …อย่าทำตาเลย…” วาสิตาร้องไห้จนตัวโยนเมื่อรู้ดีกว่าอธิปกำลังจะทำอะไรต่อไป แต่ยิ่งเธอร้องขอความเมตตาจากเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะลงทัณณ์กันมากขึ้นเท่านั้น ไม่นานร่างกำยำก็เปลือยเปล่าเสมอภาคกัน

ทาสรักจำเลยมาร
เธอ…คือจำเลยที่เขาพิพากษาว่าผิด
โทษทัณณ์เดียวที่คนผิดจะต้องรับไปคือการทรมานที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
.
.
เมฆาเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าหญิงสาวที่เขาเมินเฉยมาตลอดหลายปีตรงหน้าคนนี้น่ากิน! เผลอๆ อาจจะน่ากินกว่าอินทิราพี่ของเธอด้วยซ้ำไป เขาเองก็เพิ่งจะรู้ตอนที่ได้เห็นร่างกายขาวผ่องของเธอด้วยสองตาตัวเอง มิน่าเล่าคนงานในไร่ถึงได้พากันขยันแจกขนมจีบเธอนัก ที่แท้เธอก็มีดีซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ชอบใส่อยู่มากนี่เอง น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย
“ฮึก! อรขอร้อง คุณเมฆปล่อยอรไปเถอะนะคะ จะฆ่าจะแกงอรยังไงก็ได้อรยอมคุณเมฆทุกอย่าง แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้…”
“ฆ่าเธอมันไม่สาแก่ใจฉันเลยเอมอร งูพิษอย่างเธอมันต้องตายทั้งเป็นถึงจะสาสมยิ่งกว่า!” คนเถื่อนว่าพร้อมปลดซิปกางเกงยีนส์ของตัวเองก่อนจะจัดการเหวี่ยงมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เขาจ้องมองเรือนร่างอวบอิ่มซ่อนรูปของคนตรงหน้าอยู่ครู่ก่อนจะกระชากเรียวขาสวยที่หุบอยู่ให้อ้ากว้างออกและจัดการส่งตัวตนที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปจนสุดมิดลำในคราเดียวอย่างไม่คิดที่จะโอ้โลมอีกฝ่ายเหมือนที่เคยทำกับหญิงสาวอื่นๆ ที่เขาเคยร่วมหลับนอนมาด้วย สำหรับผู้หญิงคนนี้แค่เขายอมลดตัวมาเกลือกกลั้วด้วยมันก็เป็นเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมมากพออยู่แล้ว
เธอยังจะมาดีดดิ้นเล่นตัวไปทำไมกัน!

ซ่อนรักจอมบัญชา
เธอจะทำเช่นไรในเมื่อทั้งใจมีแต่เขา
ขณะที่เขามีใครอีกคน...

“พี่ภูมิบังคับพรีมไม่ได้! นี่มันชีวิตของพรีม ตัวของพรีมใจก็ของพรีมพี่ภูมิไม่มีสิทธิ์!” เพราะอารมณ์ที่กำลังลอยเด่นเหนือทุกสิ่งทำให้ราชาวดีไม่คิดที่จะระงับความโกรธของตัวเองเหมือนกัน เธอพูดไปตามที่คิดก่อนจะก้าวถอยหลังเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาหากันด้วยท่าทีคุกคาม สายตาของเขาที่มองกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่ผิด
“ไม่ใช่อีกแล้วราชาวดี ทั้งตัวแล้วก็ใจเธอมันเป็นของพี่!” ภูมินทร์ประกาศิตก้อง ก่อนกระชากร่างบางอย่างหาตัวอย่างรุนแรง
“กรี๊ดด พี่ภูมิจะทำบ้าอะ…อื้อ!!” น้ำเมาที่ดื่มราวกับอาบทำให้ภูมินทร์ละทิ้งทุกๆ สิ่งไว้ที่ปลายเท้า เขากระแทกริมฝีปากครอบงำเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไม่สนท่าทีดิ้นรนขัดขืนของคนใต้ร่างอีกต่อไป ราชาวดีได้ปลุกความโกรธกริ้วทั้งหมดในตัวของเขาออกมา และคืนนี้เขาจะตอบแทนเธออย่างสาสมที่สุด เท่าที่จะสามารถทำได้
“พรีมไม่มีสิทธิ์ไปรักใครนอกจากพี่” เสียงเข้มกำชับสั่งก่อนจะจ้องมองคนในอ้อมแขนที่จ้องมองกันด้วยความเกลียดชังจับหัวใจ
“อย่าทำ…อื้อ” คำห้ามของเธอไม่เป็นผลอีกครั้งเมื่อคนโตกระแทกริมฝีปากเข้าหากันอีกรอบใหญ่ หากแต่ครั้งนี้มันไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรก มันนุ่มนวลชวนฝันจนผู้ถูกกระทำหูอื้อตาลายไปหมด
ราชาวดีกลัวจับใจ กลัวทั้งเขาและกลัวใจตัวเองกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เธอจิกปลายเล็บลงบนท่อนแขนของภูมินทร์ด้วยแรงทั้งหมดที่มีเพื่อหวังว่าความเจ็บนี้มันจะสามารถเรียกสติของเขาให้กลับคืนมาได้บ้างแต่ก็ไร้ผล เพราะยิ่งเธอทำร้ายเขามากเท่าไหร่ จูบที่เคยอ่อนโยน ก็ดูเหมือนว่าจะยิ่งเปลี่ยนเป็นรุนแรงหนักมากขึ้นไปเท่านั้น
“พี่ภูมิอย่า…” เสียงหวานร้องห้ามเมื่อถูกอุ้มจนตัวลอย ภูมินทร์ไม่ใส่ใจสิ่งอื่นใดนอกจากความต้องการของตัวเอง เขาค่อยๆ วางราชาวดีลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนทำให้หญิงสาวอาศัยจังหวะนี้ผลักเขาออกห่างพร้อมกระโดดขึ้นจากเตียงจุดหมายคือประตูห้อง…