บ่วงรักพรางใจ (พ่ายรักสาวอวบ)

“มีสิทธิ์อะไรมาห้าม อย่าลืมข้อตกลงที่เราคุยกันไว้ซิ”
“ข้อตกลงอะไร จำไม่ได้ และต่อไปนี้จะไม่มีข้อตกลงบ้าบออะไรแบบนั้นอีก”
“คุณจะจำได้หรือไม่ได้ ก็เรื่องของคุณ แต่ยังไงฉันก็ยังจะยึดถือตามข้อตกลงเดิม และนี่มันก็คือเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามให้ฉันทำอะไรหรือไม่ทำอะไร เพราะทีเวลาคุณไปมั่วกับผู้หญิงฉันก็ไม่ได้ไปห้าม ไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณ เพราะฉะนั้นคุณก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันเหมือนกัน และอีกอย่างที่อยากจะบอก กรุณาอย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉัน...ฉันขยะแขยงพวกมั่วเอาไม่เลือกแบบคุณ” ลีลาวดีพยายามแกะข้อมือของเธอออก แต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาบีบแน่นขึ้นกว่าเดิมไม่ยอมปล่อย และเธอต้องรีบเบือนหน้าหนีนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาที่จ้องมองมายังเธอ
อัครเดชยิ้มกว้าง ค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปหาหญิงสาวให้ใกล้มากขึ้นไปอีก ใกล้จนเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากกายสาว “ที่พูดมานี่หึงเหรอ”
ลีลาวดีหันขวับไปมอง แต่ด้วยใบหน้าที่อยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซนต์ ทำให้แก้มป่องๆของเธอชนเข้ากับริมฝีปากและจมูกโด่งเป็นสัน ชายหนุ่มได้ทีกดจมูกโด่งลงไปฝังที่แก้มพลางสูดดมความหอมเข้าไปจนเต็มปอด
“คนบ้าออกไปห่างๆเลยนะ” ลีลาวดีรีบเบี่ยงหน้าหลบ เมื่อชายหนุ่มทำท่าจะไม่หยุดเพียงแค่หอมแก้ม แต่มันก็ไม่เป็นผล เมือเขาดึงรั้งสะโพกเธอให้เข้าไปแนบแน่น และทางรอดเดียวคือใช้สองมือขึ้นยันแผลงอกแกร่งเอาไว้เพื่อรักษาระยะห่างไม่ให้มันแนบแน่นไปมากกว่านี้
“หึงก็บอกมาเถอะน่า”
“ไม่ได้หึง...ออกไปไกลๆได้ไหมคุณอัฐ” ลีลาวดีพยายามเบี่ยงหน้าหนีเมื่อเขาโน้มลงมาหาแล้วกดจมูกลงมาที่ข้างซอกคอ
“ถ้ายอมรับว่าหึง จะเลิกยุงกับผู้หญิงทุกคน แล้วจะหันมายุ่งกับเธอแค่คนเดียวแทน”
“ไปกันใหญ่แล้ว ถ้าเมาก็ไปนอนค่ะ อย่ามาพูดอะไรเลอะเทอะแบบนี้” ใช่เพราะเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆมาจากเขา และอีกอย่างคำพูดที่ได้ยินมันทำให้ใจของเธอสั่นไหวไม่น้อย
“เมาอะไร ดื่มมาแค่ซ็อตเดียวเอง ว่าไง ตกลงหึงไหม”
“แล้วคุณละ ทีทำแบบนี้ หึงฉันหรือไง” ลีลาวดีจ้องหน้าถามกลับ
อัครเดชถึงกับเกือบลืมหายใจเมื่อได้ยินคำถามตอกกลับของหญิงสาว แต่ก็แค่ไม่กี่วินาที “ก็เปล่า แต่ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับของของฉัน”
“ฉันไม่ใช่ของของคุณ” ลีลาวดีที่ตอนแรกใจเต้นแรก เมื่อคิดคาดหวังจะได้คำตอบที่ทำให้หัวใจพองโต แล้วมันก็กับมาห่อเหี่ยวลงอย่างฉับไวเมื่อได้ยินคำตอบ
“คุณกับผม จดทะเบียนสมรสกันแล้ว เพราะฉะนั้นผมมีสิทธิ์ในตัวคุณ และคุณก็มีสิทธิ์ในตัวผม ขอแค่คุณบอก ผมจะหยุด เพื่อคุณ” ท้ายประโยคที่พูดออกมานั้น เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้พูดออกมาแบบนั้น
“ฉันว่าคุณต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ” คำพูดที่ออกมาจากริมฝีปากสีเชอร์รี่สดทำให้ใจของเธอสั่นไหวอีกรอบ ถึงจะสั่นไหวแต่ก็ต้องรีบเตือนสติตัวเองว่าไม่ควรไปสนใจหรือเอาคำพูดที่เขาแค่เผลอไผลพูดออกมา เก็บไปคิดฝั่งจิตฝั่งใจว่าที่เขาพูดออกมานั้นมาจากใจจริงของเขา เพราะคนอย่างเธอ ไม่มีทางเข้าไปยืนอยู่กลางดวงใจของเขาได้
“อะไรกัน พอผมพูดความจริงก็ว่าเมา ว่าเพี้ยน ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ”
ลีลาวดีเชิดหน้าขึ้น “อ๋อค่ะ ผู้หญิงอย่างฉันเข้าใจยาก...ไม่เหมือนผู้หญิงของคุณที่เข้าใจอะไรได้ง่ายๆเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส”
“หึงแหละดูออก” อัครเดชยิ้มให้กับใบหน้ากลมที่เชิดขึ้น ซึ่งมันหน้าหมั่นเขี้ยวและทำให้เขาอดใจไม่ไหวหาเศษหาเลยกับแก้มนวล
“ฉันบอกว่าอย่ามาถูกเนื้อต้องตัวฉันไง มันขยะแขยง” โอ๊ย...อีตานี่เมาจริงหรือว่าแค่แกล้งเมากันแน่นะ ทำไมถึงได้พูดอะไรไม่รู้เรื่องแบบนี้
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะเลิกกับผู้หญิงทุกคน แล้วจะหันมายุ่งกับคุณแทน” คำก็ขยะแขยง สองคำก็ขยะแขยง จะรู้บ้างไหมว่าทุกครั้งที่ได้ยินมันเจ็บบาดลึกลงไปยังอกข้างซ้ายขนาดไหน
หัวใจดวงน้อยของลีลาวดีสั่นไหวเป็นครั้งที่สาม แอบดีใจกับคำพูดของเขาไม่น้อย...แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่ เมื่อภาพรัตนวดีแล่นเข้ามาฉายชัด ทวงผู้ชายของเธอ
ลีลาวดีจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีฟ้าอมเทา “คุณอย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากมากไปกว่านี้เลยค่ะ คุณเลือกพี่รัตน์มาตั้งแต่แรก ก็ควรรอพี่รัตน์เถอะค่ะ อีกไม่นานเธอก็คงกลับมา ลีนะมาเป็นแค่ตัวแทนพี่รัตน์เท่านั้น ได้โปรดอย่าพูดหรือทำอะไรให้ลีมีความหวังเลยค่ะ แค่การที่ลีต้องอยู่แบบนี้ ในฐานะนี้ ลีก็เจ็บปวดมากพอแล้วล่ะค่ะ” เมื่อพูดจบก็อาศัยช่วงจังหวะที่อัครเดชเผลอสะบัดตัวหลุดออก แล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน เธอไม่อย่างให้เขาเห็นน้ำตา ที่จวนเจียนจะไหลรินอยู่รอมร่อ