ร้าย...รัก

บุคคล สถานที่ องค์กร พฤติกรรมตัวละคร ในนิยายเรื่องนี้
เป็นเพียงเรื่องสมมุติ
เนื้อหามีความรุนแรงและการใช้กำลัง
มีกลิ่นอายอีโรติกและแนว BOY LOVE เล็กน้อย

ธารา ผู้หญิงรักงาน ที่สูญเสียพ่อและแม่ไปเพราะอุบัติเหตุ เลยทำให้ต้องใช้ชีวิตอยู่กับพี่ชายฝาแฝดที่เดินไม่ได้ตามลำพัง
พีรภพ ลูกชายคู่กรณี สปอร์ตแมนตัวจริง ชอบเล่นกีฬาเอ็กซ์ตรีม ปากร้ายใจดี ที่สำคัญคือตอนนี้เขาชอบธาราด้วย
ภาวิน พี่ชายฝาแฝดของธารา ถึงจะเดินไม่ได้ แต่ก็น่ารักสดใส เหมือนเป็นโลกทั้งใบให้กับน้องสาว และใครอีกคนที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ
เฉิน ฉัตรเพชร เจ้าของธุรกิจกลางคืนที่เติบโตมาอย่างทุลักทุเล แต่มีธาราและภาวินเหมือนเป็นแสงสว่างที่มองทีไรก็ทำให้เขามีความสุขได้เสมอ

ตัวอย่าง
“เธอมาสนุกนอกบ้าน แล้วปล่อยพี่ชายพิการไว้กับหมากับแมวแบบนี้บ่อยๆเหรอ”
กะไว้แล้วเชียวว่าต้องโดน เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กที่เวลาไม่ยิ้มใบหน้ารูปไข่จะดูเย่อหยิ่งจนน่าหมั่นไส้ มองออกไปนอกรถแทนคำตอบ
“พี่ถามทำไมไม่ตอบธารา”
“ค่ะ”
ยอมรับให้มันจบๆไป เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้เขาฟัง ญาติพี่น้องก็ไม่ใช่ ทำไมเธอต้องใส่ใจอะไรมากด้วย พีรภพเองก็หงุดหงิดทุกครั้งเวลามาเจอธารา แต่เพราะรู้ว่าพ่อเขาได้ทำผิดต่อครอบครัวธารามาก เลยถึงต้องจำใจยอมอ่อนข้อให้ผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่ในใจอยากจะลองลอยแพคนอวดดีให้จบๆไปเหมือนกัน
*****************************
ภาวินเลื่อนรถเข็นไปหาเด็กๆ ก่อนจะเอาขนมและช็อกโกแลตมาแจกให้ทุกคนที่ถึงวัยทานได้ ในขณะที่ธาราและพีรภพ รวมถึงเจ้าหน้าที่สองสามคนที่อยู่ในโรงอาหารก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือ รอยยิ้มสดใสที่ฉาบหน้าหวานราวกับผู้หญิง ทำให้คนมองอยู่อดยิ้มที่มุมปากตามไม่ได้
“ไม่เข้าไปทักทายน้องหน่อยล่ะ”
เจตต์ถามเพื่อนสนิทที่มักจะมองภาวินกับธาราอยู่ไกลๆ แบบนี้เสมอ
“มองอยู่ไกลๆ แบบนี้ล่ะ ดีแล้ว”
ได้ยินอย่างนั้น คนเป็นเพื่อนก็ถอนหายใจ เพื่อนเขาใช้ชีวิตเป็นคู่ขนานกับพี่น้องฝาแฝดมาโดยตลอด แม้จะไม่เข้าใกล้แต่ก็ไม่เคยหนีห่างไปไหน บางทีเขาก็อยากให้ธารากับภาวินรู้ตัวเหมือนกัน ว่ามีพี่ชายต่างสายเลือดที่พร้อมจะตายแทนได้คนหนึ่งเฝ้ามองอยู่ตรงนี้