สัญญาลืมเลือน

หนึ่งผู้...จดจำคำสัญญา เฝ้ารอวันเวลาสุขสมสมหวัง ด้วยใจอันมั่นคง
อีกผู้...หลงลืมคำสัญญา หันหลังให้กับความรัก วาจาที่กล่าวมาแค่ลมปากและปล่อยให้เวลา...กลืนกิน...ลืมเลือน....
ซุนเซียวเหวินยังคงหนักแน่นจะให้การแต่งงานกับฟางเฝิ่นลู่ดำเนินต่อไป แม้ในบัดนี้ นางจะตระบัดสัตย์และไม่รักเขาแล้ว ทั้งนางยังมีบุรุษอื่นมาให้หัวใจของเขาฉีกขาดไม่มีชิ้นดี
เขาต้องทนอยู่กับความเย็นชาของนาง นางไม่เคยหันมามองเขาแม้แต่หางตา เขาได้เพียงกายของนาง แต่หัวใจ... นางไม่คิดจะมอบให้เขาครอบครอง
ฟางเฝิ่นลู่ ต้องถูกจับแต่งงานกับบุรุษที่นางไม่ได้รักและนับถือเขาเพียงพี่ชาย หัวใจของนางยังผูกไว้กับบุรุษอีกผู้ ถงเฉินเหว่ยดีกับนางมากทั้งยังมีอดีตที่งดงามมาด้วยกัน
แต่... เหตุใดนางกลับรู้สึกแปลกไป นางยิ่งเหินห่างกับบุรุษที่บอกว่ารัก แต่กลับผูกพันกับสามีที่ไม่เคยคิดชายตามอง...

........................

ตัวอย่างในเล่ม....

"ลู่เอ๋อร์ ที่สระบัวดอกบัวกำลังออกดอกงดงาม พี่จะพาไปดู ไปหรือไม่"
เขาเอ่ยกับนางที่กำลังกัดกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย นางชะงักเล็กน้อยก่อนจะตอบ
"ไม่ พี่เซียวเหวินไปเถิด ข้าไม่ชอบสระบัว มันน่ากลัว"
นางกล่าวจบก็หันไปสนใจขนมราวกับไม่เคยกิน เขายิ่งแปลกใจมาก ดอกบัวเป็นดอกไม้ที่นางชื่นชอบมากที่สุด เขาสังเกตได้และนางเองก็เคยบอกเขา เมื่อก่อนยามนางมาเยี่ยมเยือนที่นี่ ไม่มีสักครั้งที่นางจะไม่ออดอ้อนให้เขาพาไปยังสระบัว
เขาเก็บงำความสงสัยเอาไว้ เฝิ่นลู่นางเปลี่ยนไปมากจริงๆ
"สระบัว คือที่ที่เราสัญญารักต่อกัน"
เขาเอ่ยรำพึงออกมาพร้อมกับจับท่าทีของนางว่านางจะรู้สึกอย่างไร หรือลืมสถานที่แห่งความทรงจำนี้ไปหมดสิ้นแล้ว
"สัญญารัก....ต่อกัน หากพี่เซียวเหวินยังไม่หยุดเพ้อเจ้อและสร้างเรื่องหลอกลวงข้า ข้าจะไม่เอ่ยกับท่านอีก"
นางกล่าวจบก็ลุกจากเก้าอี้ที่กำลังนั่งกินขนม เขาไม่พอใจมาก วาจาท่าทีของนางเหมือนกำลังประณามเขา เขากำลังสร้างเรื่องหลอกลวงนางหรือ ทั้งที่มันเกิดขึ้นจริงและเขาจดจำได้ทุกอย่าง
"เพ้อเจ้อหลอกลวงหรือ ว่าพี่เพ้อเจ้อหลอกลวง เจ้าก็ร้ายใช่เล่น หลายใจ ไร้สัจจะ!"