ไม่คิดว่าจะร้าย

“พี่หิรัญ นะ…หนูขอร้อง ถ้าพี่ยังรักหนู พี่หยุดได้ไหม” ร่างบางอ้อนวอนทั้งน้ำตา เธอพร้อมจะให้อภัยเพียงแค่เขาเอ่ยปากว่าจะหยุด
“หนูพร้อมจะเริ่มต้นใหม่ จะลืมเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมาถ้าพี่สัญญาว่าจะหยุด”
“พี่มีแค่หนูคนเดียวได้ไหม”
“โอเคค่ะ นะ…หนูเข้าใจทุกอย่างแล้ว ฮึกก~” นิรินก้มหน้ากลั้นเสียงสะอื้นร้องไห้ราวกับจะขาดใจอยู่ตรงหน้า เมื่อไม่มีคำตอบหรือคำพูดใดๆ หลุดจากปากของหิรัญ เพียงแค่นั้นเธอก็รู้ได้ทันที ว่าหิรัญนั้นไม่เคยรักเธอเหมือนที่เธอรักเขามาโดยตลอด
“ถ้าหนูก้าวขาออกไปจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว เราเลิกกัน!”
“พะ…พี่คงอยากเลิกกับหนูมากใช่ไหม ถึงได้ชอบพูดกับหนูแบบนี้” เธอพูดด้วยหัวใจที่แหลกสลายไม่ว่าจะทะเลาะหรือมีปัญหากันกี่ครั้ง หิรัญมักจะเป็นฝ่ายบอกเลิกเธออยู่เสมอ
“ถ้าพี่ต้องการแบบนั้นก็ได้ค่ะ เราเลิกกัน”

_____________________

“ถึงจะบอกว่าเลิกกันไปแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าพี่จะยอมให้หนูไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นได้นะ”
“แล้วถ้าหนูจะมีแฟนใหม่มันผิดตรงไหนเหรอคะ?” เธอถามอย่างไม่เข้าใจเมื่อหิรัญยังคงแสดงท่าทีเหมือนกับหวงเธอนักหนาทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน หรือเขาแค่อยากจะเอาชนะเธอเหมือนที่ทำมาโดยตลอด
“พี่เป็นคนบอกเลิกหนูก่อน จำไม่ได้เหรอคะ?”
ใบหน้าคมคายขบกรามแน่นเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของคนตรงหน้า เขารู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อเห็นสายตาว่างเปล่าของเธอ
“ไหนบอกว่ารักพี่มากไง”
“นั่นมันในอดีตค่ะ แต่ตอนนี้หนูตาสว่างแล้ว”
_____________________

*อ่านตัวอย่างก่อนเพื่อการตัดสินใจก่อนซื้อเล่มนะคะ
*กดซื้อผ่าน Web หรือ Android ถูกกว่า Applp ค่ะ

ขอบคุณทุกการติดตามและคอยสนับสนุนจากนักอ่านทุกท่านเลยนะคะ