ที่นี่...สถานีพักใจ

ความรัก...หากมันคือความซื่อสัตย์ ทำไมวันนี้เธอต้องมีน้ำตา หากความรักคือพรหมลิขิต แต่ทำไมความรู้สึกของฉันในตอนนี้ถึงได้เจ็บปวดเหลือเกิน...

ในจังหวะที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นรูปเป็นร่าง บทเพลงรักก็กำลังเร่งจังหวะเป็นจังหวะร็อคร้อนแรง ประตูห้องนอนภายในคอนโดหรูย่านใจกลางกรุงก็พลันถูกใครอีกคนเปิดออก ร่างบอบบางยืนแข็งทื่อคล้ายกับถูกสต๊าฟไว้ชั่วคราว

อัญญานิ้วมือสั่นระริกคล้ายควบคุมมันไม่ได้ขณะที่มืออีกข้างกำลูกบิดประตูไว้แน่น ภาพเบื้องหน้าของเธอคือร่างเปลือยเปล่าของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังระเริงรักดื่มด่ำกับรสสวาทกอดรัดฟัดเหวี่ยง

อัญญาขอบตาแดงก่ำ แม้ว่าตอนนี้เธออยากจะร้องไห้เหลือเกิน ทว่าน้ำตามันกลับไม่ไหลออกมา ตัวของเธอชาไปหมด แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะก้าวเข้าไปตบตีด่าทอชายหนุ่มที่เรียกว่าคนรักของเธอ อัญญาก็ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

ความเจ็บปวดสุดจะกลั้นทำให้อัญญาสิ้นสุดความอดทนอีกต่อไป ทำนบที่ถูกเก็บกักไว้ไม่ให้มันไหลออกมา มาตอนนี้หยาดน้ำใสๆ ดุจสายธารพลันไหลบ่าอาบใบหน้าสวยหวานยากที่จะฝืนทน

“ฮือๆๆๆ ฉันทำผิดอะไร ทำไม! ทำไม! เขาถึงทำกับฉันแบบนี้!”