จำเลยยอดเสน่หา

กอบัวไม่ใช่คนช่างฝัน จนกระทั่งวันหนึ่งเธอฝันถึงอีธาน ธัญญ์ พาร์กเกอร์

ฝันที่ส่งกลิ่นหอมหวานเหมือนขนมสายไหม และสดใสเหมือนท้องฟ้าในฤดูร้อน

ฝันที่แสนสั้นจนน่าใจหาย และถูกบังคับให้จบลงในคืนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ...คืนที่เธอเปิดประตูพาพี่สาวเข้าไปในบ้านของคุณนวลพรรณ ผู้เป็นยายของอีธาน

คืนที่พี่สาวของเธอทำเรื่องไม่น่าอภัย

.....

อีธานมีจินตนาการที่เร่าร้อนต่อกอบัว เขาอยากแตะปลายนิ้วลงบนผิวของเธอ สัมผัสเธอโดยไม่มีอะไรกั้นขวาง และเขาต้องทำแบบนั้นแน่...ความสัมพันธ์สนุกๆ ชั่วครั้งคราวในช่วงเวลาสั้นๆ ...ถ้าเพียงแต่เธอจะไม่ใช่เด็กดีคนโปรดของยายเขา

จนกระทั่งคืนนั้น...คืนที่กอบัวร่วมมือกับพี่สาวของเธอ

ทุกสิ่งเปลี่ยนไปในชั่วพลิกฝ่ามือ

อีธานก็เช่นกัน

...

เขาจูบที่แก้มของเธอ ปลายคาง ซอกคอและเนินอก กอบัวครางผะแผ่วและใช้ทั้งสองมือประคองใบหน้าเขาขึ้นมา ดวงตาของอีธานวาววามร้อนแรง เขาแต่งตัวเหมือนพร้อมออกไปข้างนอก ผมถูกจัดทรงอย่างดี เขากอดเธอโดยมีผ้าห่มกั้นระหว่างทั้งคู่

พวกเขาสบตากัน มอบยิ้มแรกของวันให้แก่กันและกัน อีธานซุกซนสอดมือเข้าใต้ผ้าห่มมาแตะผิวที่สีข้าง กอบัวอุทาน เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าสักชิ้น

พอจำเรื่องหนึ่งได้ เรื่องอื่นก็ตามมา กอบัวว่าตอนนี้แก้มเธอต้องแดงแจ๋แน่ๆ

“คุณธัญญ์...”

อีธานเลิกคิ้ว เมื่อเธอไม่พูดต่อเขาจึงเอ่ยถาม

“มีอะไร”

กอบัวกะพริบตาช้าๆ สามสี่ที เธอหายใจเข้าลึกก่อนกระซิบ

“คุณธัญญ์อยากอีกแล้วเหรอคะ”

อีธานเงียบไปวินาทีหนึ่ง ก่อนที่วินาทีต่อมาเขาจะหัวเราะลั่น กอบัวอายจนอยากจะมุดเข้าไปซ่อนในผ้าห่ม เธอคงทำแบบนั้นแน่ละถ้าไม่ถูกเขากอดรัดไว้จนแน่นแบบนี้

“คุณคิดว่าผม ‘อยาก’ เหรอ” เขาเน้นเสียงแถมยังยิ้มกริ่มอีก

ใช่น่ะสิ แต่เรื่องนี้กอบัวไม่รับสารภาพหรอก เธออ้อมแอ้มถามกลับไปว่า

“แล้วไม่อยากเหรอคะ”

อีธานยื่นหน้าเข้ามาใกล้

“ถ้าผมอยากแล้วคุณจะให้ไหม”