ก็ไม่ได้รัก

...แม่ของลูกที่เขายัดเยียดสถานะเมียน้อยให้

ปัณณ์ ชิงชัง พาขวัญ เข้ากระดูกดำ เธอมอมเหล้าจับเขาขึ้นเตียง ไม่เพียงหวังสุขสบายจากน้ำบ่อหน้า ยังบังอาจล่ามตรวนเขาด้วยเด็กในท้อง ชายหนุ่มยอมถูกตราหน้าว่าเลวดีกว่ากล้ำกลืนฝืนใจรัก ตัดบัวไม่เหลือใย สิ้นไร้ความปรานีต่อชะตากรรมสองแม่ลูก

หลายปีผันผ่าน

อสรพิษใจคดปรากฏตัวใต้จมูกเขาในชื่อ ขวัญสิริน แต่เปลี่ยนชื่อ มีหรือจะลืมหน้า ปัณณ์รู้จุดประสงค์เธอดี ขวัญสิรินต่างหากที่ไม่รู้...การกลับมาครั้งนี้มีราคาแพงลิ่วต้องจ่าย


“ฉันมาเอาคำตอบ” เสียงทุ้มดังราวระฆังหมดยก พลันให้ช้อนในมือร่วงกระทบจาน คุณหมอคงพาเด็กๆ ขึ้นบ้านแล้ว ขวัญสิรินหันรีหันขวางหาสลิลาหวังให้ช่วย แต่จะเป็นไปได้ไงล่ะ ฝ่ายนั้นผลุบเข้าห้องไปดูลูกน้อยเช่นกัน
เธอกลืนข้าวลงคออย่างยากลำบาก เอ่ยเสียงค่อยกับเขา
“ฉะฉันมีคนรักที่อยากใช้ชีวิตด้วยอยู่แล้วค่ะ”
“หึ” ปัณณ์ส่งเสียงเย้ยในลำคอแล้วก้าวมายืนตรงหน้า หยิบจานข้าวที่เธอยังกินไม่เสร็จไปเททิ้งลงซิงก์
“ฉันทำเพื่อเตือนเธอไม่ให้ลืมรสชาติของความหิว และอย่าเสือกโกหกอีก”
มือเล็กสองข้างสั่นเทา ไหล่ลู่ลงอย่างสิ้นหวัง จัดการเทข้าวเธอทิ้งเสร็จ ร่างสูงใหญ่ก็มายืนซ้อนหลัง มือวางลงบนโต๊ะ ใช้ท่อนแขนแข็งแรงกักเธอไว้ในกระแสลมทะเลคลั่งก่อนโน้มกระซิบข้างหู
“ฉันใจกว้างขนาดไหนที่ไม่ถือสาว่าเธอผ่านใครมาบ้าง”
“มันเท่ากับนอกกายภรรยาคุณเลยนะคะ...”
“ใครสนล่ะ”
“ถะถ้าฉันไม่ตกลง”
“ก็ไปเก็บของออกจากบ้านนี้เลย แต่...ปันรักจะขาดเธอได้ไหมนะ” เขาจุ๊ปากทำเสียงยียวน
“พอ...พอแล้วค่ะ” หญิงสาวสะอื้นอย่างเหลืออด ปันรักกินข้าวได้เพราะเธอ เฉดหัวเธอไปแล้วลูกจะอยู่อย่างไร ปัณณ์อำมหิตเกินมนุษย์
“เป็นอันว่าตกลง” เขาชนะอีกครั้ง
“ฉันขออยู่กับปันรักจนกว่าจะคลอด”
“ไม่ ท้องโตเมื่อไร บอกพี่ลิลาว่าท้องกับแฟนที่บ้านนอก จะขอลาออกไปเลี้ยงลูก”

------------------------------------------------------------------------------------------

“คิดว่าฉันจ้างมาอุ้มบุญอย่างเดียว? งานสบายรายได้ดีไปมั้ง” เขาแค่นหัวเราะ
หญิงสาวกัดริมฝีปากกลั้นเสียงสะอื้น เจ็บใจจนน้ำตารื้น บีบให้ยอมจำนนทุกทางค่อยเฉลยว่าพ่วงหน้าที่เมียบำเรอ เธอโง่เอง...กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าลูกอีกจึงรีบกระโจนงับข้อเสนอบัดซบนี้ ในความทรงจำยังแจ่มชัด เธอขยาดการร่วมเพศกับเขา ธาตุแท้ของปัณณ์เต็มไปด้วยความกักขฬะ สนใจแต่ความต้องการตัวเอง ถึงแม้ไม่ใช่การร่วมรัก ต่างฝ่ายต่างสมประโยชน์กัน เขาก็ไม่เคยถนอมเธอ
“ฉันจะบอกภรรยาคุณ”
“อย่าเสือกเรื่องคนอื่นได้ไหม” น้ำเสียงรำคาญเต็มทน
“ฉันตกลงอุ้มบุญให้แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้...”
“บอกแต่แรกว่าจ้างมาทำหน้าที่เมียน้อย ใช้สมองคิดหน่อยว่าเมียน้อยต้องทำไรบ้าง”
ขวัญสิรินหันรีหันขวางหาแสงแห่งความหวัง ภรรยาปัณณ์อยู่ในบ้านนี้ด้วยไหม ได้โปรดช่วยเธอด้วย
“มานี่” เสียงเขาชักแปร่งปร่า มือตบตักตัวเอง
“วะวันนี้ไม่ได้ค่ะ” อย่างไรก็จะหาทางเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือเขาให้ได้
“ก็ไม่ได้จะเอา ตราบใดที่ยังไม่ได้ผลตรวจ” เขาแสยะยิ้มอัปลักษณ์อย่างที่เธอเกลียด
“ใช้ปากอย่างที่ถนัดกับฉันสิ”