ที่ว่างข้างๆคุณ

"What's his dad's name?"

" Please leave it blank"

............

"เย็นมากแล้ว นี่เด็กยังกลับบ้านไม่หมดอีกเหรอ หรือพ่อแม่เค้าติดธุระ"

ชยุติถามรปภ.ของโรงเรียนที่กำลังนั่งคุยกับเด็กชายตัวน้อยอายุไม่น่าจะเกิน 5 ขวบ

"ลูกชายของเจ้าหน้าที่โรงเรียนเราเองครับคุณเชน แม่เค้าไปเข้าห้องน้ำเลยฝากผมไว้"

ชยุติก้มลงมองเด็กน้อยที่ยกมือไหว้ เพราะคิดว่าใครต่อใครที่โรงเรียนนี้น่าจะเป็นเพื่อนของแม่ของเขาทุกคนที่แม่สอนไว้ว่าต้องยกมือสวัสดีสวยๆ ยกเว้นชาวต่างชาติที่ไม่จำเป็นต้องไหว้ แต่หากใครทักทายมาแม่ก็สอนไว้ว่าต้อง say hi ตอบทุกคน

"สวัสดีครับหนุ่มหล่อ ชื่ออะไรครับ"

"สวัสดีครับคุณอาคนหล่อ ผมชื่อน้องโซ่ลูกแม่นิต้า"

ปากหวานซะด้วย แต่ชื่อแม่ที่ไม่น่าจะโหลนี่มันค่อนข้างคุ้นหู เขาก็เคยรู้จักนิต้าคนหนึ่งเหมือนกัน แต่โอกาสที่นิต้าคนนั้นจะมาอยู่ที่นี่นั้นแทบเป็นศูนย์

"พ่อล่ะ พ่อเราชื่ออะไร"

"น้องโซ่ลูกพ่อแบงค์ครับ"

"โน่นครับ แม่น้องโซ่มาพอดี"

เสียงรปภ.และท่าทีชี้ไปทางที่ได้ยินเสียงเท้าคนเดินมา ทำให้ชยุติหันไปมองตาม

"แม่ค้าบบบบบบ"

เมื่อเห็นหน้าแม่ การพูดจาชัดถ้อยชัดคำที่เด็กน้อยพยายามอย่างเต็มที่เมื่อพูดกับผู้ใหญ่ก็คลายลง

"นิต้า"

ชยุติเรียกชื่อหญิงสาวด้วยเสียงแผ่วเบาที่แทบจะไม่หลุดออกมาจากลำคอด้วยซ้ำ