คุณภรรยาผู้อ่อนโยน

"เป็นอะไร? ตกลงกันแล้วไงว่าห้ามปิดบัง"

เขาเอ่ยเสียงเรียบแต่หนักแน่น

จีรมาศกัดปากแน่นแล้วตัดสินใจยื่นหน้าไปกระซิบบอกเขา

"ปวดท้องค่ะ"

"ปวดท้อง? ไปหาหมอมั้ย แถวนี้พี่เคยเห็นมีคลินิก..."

"ไม่ต้องหาหมอหรอกค่ะ มันเป็นแบบนี้ทุกเดือน จิวชินแล้ว แค่พอดีว่าวันนี้วันแรก จิวไม่ทันคิดเลยไม่ได้กินยาดักไว้"

"เดินไหวมั้ย เดี๋ยวพี่พาไปข้างล่าง"

หล่อนพยักหน้า จากนั้นก็ค่อยๆ เดินตามเขาไปที่ร้านสะดวกซื้อ สิ่งที่หล่อนคาดไม่ถึงก็คือ เขาโอบเอวหล่อนมายืนหันหน้าเข้าหาเคาน์เตอร์เติมน้ำร้อนสำหรับอาหารสำเร็จรูป ถือผ้าเช็ดหน้าพับทบวางอังไว้ข้างหม้อต้มนานครู่หนึ่ง พอรู้สึกว่าร้อนกำลังดีแล้วก็ละมือออกมา เอาผ้าเช็ดหน้าออกแล้วใช้มือตัวเองวางทาบบนท้องน้อยของหล่อนช้าๆ กดลงไปเบาๆ พอให้หล่อนรู้สึกอุ่น

"ดีขึ้นมั้ย?"

เขากระซิบถาม จีรมาศแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว หล่อนมองเขาอย่างซาบซึ้งแทนคำตอบ ทนายหนุ่มหล่อแค่นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย

"ดีจังเลยค่ะ พี่ตังค์เคยทำแบบนี้ให้แฟนที่พี่เคยคบมั้ยคะ"

"ไม่เคย พี่ไม่เคยเห็นใครเขาปวดท้องเมนได้น่าสงสารเท่านี้มาก่อน"

"จิวทำให้พี่ตังค์ต้องลำบากเลย ขอโทษ..."

"ขอโทษอะไร เมียพี่ไม่สบาย มันควบคุมได้ที่ไหน ผิดที่พี่ดันต้องมาขึ้นศาลวันนี้ น่าจะบอกปรียาให้บอกจิวมาวันอื่น"

"พี่ตังค์บอกคุณผู้ช่วย...?"

หล่อนจ้องเขานิ่ง เขาละมือไปคว้าผ้าเช็ดหน้ามาถือไปกดแนบข้างหม้อต้มน้ำร้อนอีกรอบ แล้วเอามือมาประกบหน้าท้องให้หล่อน

"พี่กลัวจิวอยู่บ้านแล้วจะเบื่อ เสร็จจากว่าความแล้วพี่พาไปเดินห้างมั้ย จะเดินสนุกมั้ยล่ะ หรือจะให้กลับไปส่งบ้านเลย"

"ไปค่ะ จิวอยากไปเดินห้าง"

หล่อนยิ้มกว้างแม้จะยังหน้าซีดอยู่

"บอกให้รู้อีกอย่างนะ ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยมีแฟน เพราะงั้นก็ไม่ต้องคอยพาดพิงหรือถามถึงให้เสียเวลา พี่ไม่เคยมีโมเม้นต์หวานๆ อะไรกับใครหรอก"

"ไม่เคยมีแฟน? งั้นเราก็เหมือนกันสิคะ? แต่ที่ไปเที่ยวผับกับสาวนั่งดริ๊งค์นี่ไม่เรียกโมเม้นต์หวานๆ เหรอคะ พี่ตังค์ดูเย็นชาจังเลย"

"ไอ้นั่นก็ไม่ต้องพูดแล้ว มันจะหวานได้ยังไง ก็แค่แป๊บๆ ...จวนจะได้เวลาแล้ว พี่ต้องไปทำงานต่อ จิวจะไปกับพี่ด้วยมั้ย หรือว่าจะไปนั่งรอที่ร้านกาแฟข้างหน้านี่"

"จิวรอที่ร้านกาแฟดีกว่าค่ะ"