เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว : My Innocent

“เอม” พี่กายเรียกฉันพร้อมกับชะลอรถและจอดไว้ข้างทาง พี่กายลงจากรถแล้วยืนอยู่ข้างฉันที่นั่งร้องไห้อยู่
“ฮือ...พี่กาย...มะ...แม่เอม มี...ชู้เหรอคะ ฮือ...เอมไม่ได้อยากร้องนะ ฮือ...” คำถามที่ไม่ได้หวังคำตอบอะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากระบายความอึดอัดที่มีมาตั้งแต่ได้ยินเรื่องนี้กับใครสักคนแต่ไม่คิดว่าคนคนนั้นจะเป็นพี่กายที่ฉันไม่สนิทด้วยสักนิด พอได้ร้องแล้วก็เหมือนจะหยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
“จะร้องก็ร้อง ร้องกับพี่นี่แหละ” พี่กายเข้ามาถอดแว่นฉันออกและเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยนอย่างที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อน เค้ากอดปลอบฉันและครั้งนี้แม้จะไม่ใช่สัมผัสที่คุ้นเคยจากพ่อแต่ฉันกอดพี่กายไว้แน่นอย่างคนไร้ที่พึ่ง ฉันร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดพี่กายพักใหญ่จนอาการสะอึกสะอื้นเริ่มหายไป
“พี่กายพ่อกับแม่ทะเลาะกัน” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้กับอกพี่กายไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงรู้สึกสบายใจกับคนที่นิ่งเงียบและไม่ใส่ใจกับเรื่องรอบตัวมาตลอด
“พี่รู้...” พี่ใช้มือลูบหัวฉันอย่างปลอบโยน สัมผัสที่ไม่คุ้นเคยแต่กลับอบอุ่นอย่างประหลาด


- - - - - -

…

“ว่าไงใช้รูปนี้ได้มั้ย” แต่พี่กายดูจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเหมือนตัดสินใจมาแล้วว่าจะใช้รูปนี้เพราะดูจากการที่เค้าเริ่มแต่งรูปมาพักใหญ่แล้ว สีท้องฟ้าที่ต่างจากภาพต้นฉบับ ที่ทุ่งหญ้าที่ดูสวยกว่าของจริงแต่ทุกอย่างดูเหมือนธรรมชาติอย่างกับไม่ใช่รูปที่แต่งด้วยเครื่องมือมากมายบนหน้าจอเลย พี่กายโคตรเก่งเลย
“ได้ค่ะ ชนะแล้วแบ่งรางวัลเป็นค่าขนมให้เอมด้วยนะ” ฉันตอบตกลงไปง่ายๆ เพราะไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธอยู่แล้ว

จุ๊บ!!

“อืม ได้เท่าไหร่จะให้หมดเลย” อยู่ๆ พี่กายก็เข้ามาจูบฉัน สัมผัสจากปากเค้าที่แตะลงมามันชัดเจนมากจนฉันรู้สึกถึงความวูบไหวในอกและอึ้งจนไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง
“เอ่อ...พ...พี่กาย เอ่อ...จูบเอมทำไม”
“ขอบคุณที่ให้ใช้รูป” ขอบคุณเหรอ...พี่กายขอบคุณฉันด้วยจูบและตามมาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยจนดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาแบบนี้มันคืออะไร
“พี่กายขอบคุณทุกคนแบบนี้รึเปล่า”
“เอมคนเดียว”
“...”

เกิดความเงียบระหว่างเรา 2 คนทั้งที่ยังมองหน้ากันอยู่ ฉันไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไรทั้งที่ฉันกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ฉันกลับไม่ขัดขืนกับจูบของเค้า ไม่รู้สึกรังเกียจที่เค้ารุกล้ำเข้าหาแถมยังรู้สึกดีกับความอ่อนโยนของเค้าอีกต่างหาก
“จะได้ลืมเรื่องแย่ๆ ที่เจอมา” พี่กายทำลายความเงียบด้วยการบอกเหตุผลของจูบที่เกิดขึ้น เค้าใช้มือเกลี่ยผมไปทัดหูไว้อย่างเบามือและหอมแก้มฉันเบาๆ ทุกอย่างที่เค้าทำมันอ่อนโยนต่างกับเรื่องร้ายๆ ที่ฉันเจอมา
“พี่กาย...” ลึกๆ แล้วฉันอยากจะขอบคุณจูบของเค้าด้วยซ้ำ มันทำให้ฉันลืมความน่ากลัวที่อาโจทำไว้แต่กลัวว่าถ้าพูดคำว่าขอบคุณตอนนี้มันจะทำให้บรรยากาศแปลกกว่าเดิมมั้ย แบบว่า...ขอบคุณที่จูบเอมนะคะพี่กาย ซึ่งฉันคิดว่าไม่พูดประโยคนั้นออกไปน่าจะดีกว่า