ห้าม...ลืมรัก

เคยไหม...แอบรักพี่ชายเพื่อน

**********

“แต่เมื่อก่อนนิ่มไม่ได้มองพี่เป็นแค่พี่ชาย นิ่มแอบรักพี่”
อิสยาผงะกับคำพูดที่เขาโยนใส่หน้าเธอ ความจริงที่เธอย้อนไปแก้ไขไม่ได้ แววตาจึงวาววับจ้องมองเขาอย่างโกรธเคืองเมื่อถูกกระตุ้นความทรงจำ เม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เย้ยหยันให้ทั้งเขาและตนเอง
“นั่นเมื่อก่อนค่ะ ตอนนั้นนิ่มยังเป็นเด็กอยู่ก็รู้สึกไปตามประสาเด็ก แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว นิ่มลืมไปหมดแล้ว” ธันวาทันได้เห็นแววตาคล้ายตัดพ้อก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นโกรธเคืองขึ้นมาแทน ใจแกร่งของชายหนุ่มเลยอ่อนยวบลง
“จะลืมได้ไง มันลืมกันง่ายๆ เลยหรือไงนิ่ม”
“ใช่ ลืมง่ายๆ ไม่เห็นจะต้องจำเลย ไม่ได้สำคัญอะไร”
“คำว่า ‘รัก’ ที่นิ่มเคยบอกพี่เมื่อ 7 ปีก่อน พี่ยังจำได้เลย แล้วจู่ๆ จะมาบอกว่าไม่รักแล้ว ลืมหมดแล้วได้ไง พี่ไม่ยอม!”
“นิ่มไม่เคยบอกว่ารักพี่กลาง ไม่เคย พี่กลางอย่ามาขี้ตู่ แล้วนิ่มก็จำได้มีคนพูดว่า ‘ยายเด็กนุ่มนิ่มนั่นไม่ใช่สเปคผม ถ้าใครชอบยายหมวยอ้วนนั่นก็เอาไปเลย ผมยกให้’ พี่กลางพอจะจำประโยคนี้ได้หรือเปล่าคะ”