น้ำเหนือจับหมอ

อารัมภบท



หลังจากที่ดริ้งจนเมาแอ๋ พอตื่นขึ้นมาก็มีผู้หญิงมาบอกให้รับผิดชอบ แล้วคิดว่าคนอย่างหมอภีมจะยอมตกหลุมพรางลูกไม้ตื่น ๆ นี่น่ะเหรอ 



"ได้ไง คุณได้ฉันไปแล้วนะ..." 



"จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย? ได้... งั้นรอเลย ผมจะเตรียมใบจดทะเบียนสมรสมาให้คุณถึงหน้าประตูบ้านแน่ และถ้าถึงตอนนั้น คุณอย่าร้องไห้อยากหย่าก็แล้วกัน"



วิวาห์วุ่นที่เพียงหนึ่งคนที่(ไม่)ตั้งใจจะให้เกิด อุบัติรักของทั้งสองจะเป็นอย่างไร หากต้องแต่งเมียเข้าบ้านอย่างไม่สมยอม เพียงเพราะรู้สึกอยากเอาชนะหญิงสาวที่ใช้มุขจับคนรวยที่ตนเกลียดหนักหนา 



ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ยอมถวายตัวให้ผู้ชายเพื่อความสุขสบายแล้ว 



หมอภีมยิ่งเกลียดจนไม่อยากเห็นหน้าเธอในทุกเช้าที่ตื่นนอน 



นายแพทย์ภีรพัฒน์ คนนี้จะทำให้เธอเห็นเองว่า หนูตกถังข้าวสารตัวนี้ มันมาผิดบ้าน



แผนการนี้จะต้องมีคนช่วย  และคนนั้นจะเป็นใครไปได้ละ หากไม่ใช่แม่บังเกิดเกล้าของคุณหมอหนุ่ม



"อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา"



แต่ดูท่าแล้ว สะใภ้คนนี้คงไม่ใช่เล่น ๆ แบบที่หมอภีมคิดไว้แล้วสิ...



"งั้นหนูพูดเลยนะคะ ที่เข้ามาเป็นสะใภ้บ้านหลังนี้สิ่งแรกที่คิดไว้ ก็คือมรดกของลูกชายคุณแม่นั่นแหละค่ะ ถ้าจะให้แค่หลักแสน มันคงน้อยเกินไป" 

"...อืม ถ้าให้บ้านหลังนี้พร้อมที่ดิน และบริษัทที่เป็นชื่อของคุณสามีมาล่ะก็... หนูอาจจะหอบกระเป๋ากลับบางนาไปเลยก็ได้นะคะ"



แต่กว่าที่เธอจะถอนตัวทัน มันก็ถลำลึกลงไปจนยากจะหวนกลับคืนมา หัวใจดวงน้อยที่เต้นระส่ำทุกครั้งที่เห็นเพียงเสี้ยวหน้าของชายหนุ่มผู้เป็นสามีตามกฎหมาย ...และเป็นสามีที่ได้มาจากการขู่เข็นกรรโชกทรัพย์ 





"มีบางครั้งมั้ยที่คุณรู้สึกดีที่มีฉันอยู่ตรงนี้..." ร่างบางโผเข้ากอดร่างหนา มือแกร่งนั้นเกือบจะยกขึ้นมาโอบกอดแล้ว แต่ชักกลับมาได้ทันก่อนที่หัวใจจะสั่งให้กอดเธอไว้ 



"มีสิ... มีแทบทุกครั้งนั่นแหละ แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้าเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้เพราะต้องการเงินของฉัน" ภีรพัฒน์แกะมือเล็กออกพร้อมกับหมุนตัวเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงแค่หญิงสาวที่ใบหน้าเปียกปอนไปด้วยน้ำตา



การอยู่ร่วมชายคาและเรือนหอเดียวกกันของคนสองคนที่ต่างทุกด้าน ตั้งแต่ฐานะ หน้าตา และนิสัย แถมซ้ำการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่ได้เกิดจากความรักอีกด้วย



จุดจบความรักของคุณหมอภีมและน้ำเหนือ มันจะลงเอยอย่างไร...