เมื่อนักเศรษฐศาสตร์มาเกิดใหม่ยังโลกต่างยุค

ทัพใหญ่ตายเพราะโรคมะเร็งตับ ทะลุมิติมายังโลกที่ไร้อาหารแปรรูป แม้แต่ผักกาดดองชาวบ้านที่นี่ยังไม่รู้จัก เขาตั้งใจว่าจะทำเงินจากสิ่งเหล่านี้ และออกสำรวจโลกใบนี้

ทัพใหญ่ไล่สายตามองดูเครื่องมือแพทย์ สายน้ำเกลือที่ระโยงระยางอยู่รอบตัวด้วยความเบื่อหน่าย เขารู้สึกเหนื่อยและไม่มีแรงเอาเสียเลย ร่างกายมันหนักไปหมด แค่หายใจเองยังลำบาก เขาพยายามฝืนลืมตามองวิชัยที่ยืนร้องไห้อยู่ใกล้ๆ ด้วยความสงสารจับใจ
เปลือกตาหนาค่อยๆ ปิดลง เพราะทนฝืนไว้ไม่ไหว สติอันน้อยนิดค่อยๆ หมดไปพร้อมกับร่างกายที่ไร้ลมหายใจ..

หมู่บ้านชิงไห่

“ฮึกก.. ข้าเจ็บ.. อื้ออ” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังลอดออกมาจากห้อง เสียงความวุ่นวาย และเสียงตะโกนของหมอตำแยเฒ่าที่พร่ำบอกให้หญิงสาวเบ่งออกมาแรงๆ
เสียงอึกกระทึกดังลั่นห้อง ทำเอาหัวใจแกร่งของเจ้าของบ้านสั่นไหวเพราะความเป็นห่วงคนภายใน
“ท่านพ่อ ข้าเป็นห่วงท่านแม่” เฟยจินเอ่ยกับท่านพ่อด้วยความร้อนใจ ตอนนี้ท่านแม่กำลังคลอดน้องให้เขา แต่มันช่างนานเหลือเกินเขาเป็นห่วงท่านแม่และน้องน้อยยิ่งนัก
ร่างใหญ่ของผู้เป็นบิดาก็ร้อนใจเช่นกัน สองมือใหญ่โอบกอดบุตรชายอย่างปลอบประโลม พร้อมกับดังปณิธานอย่างแน่วแน่ว่าตนจะไม่ยอมให้ภรรยาตั้งครรภ์อีกเป็นอันขาด!
“เบ่งอีกเจ้าค่ะ!”
เสียงหมอตำแยเฒ่าตะโกนบอกนายหญิงของบ้าน สองมือก็ช่วยดึงทารกน้อยออกมาเพราะติดเพียงลำตัวช่วงล่างเท่านั้น หน้าเรือนเต็มไปด้วยความโกลาหนของสาวใช้ที่เดินเข้าเดินออกห้อง
“ฮื่ออ ข้าไม่ไหว!!”
“เจ้าก้อนแป้งจะออกมาแล้ว ท่านแข็งใจหน่อยเถิด”
“อึกก ข้าไม่ไหวแล้ว อ๊ายยย!”

พรวด!

“ออกมาแล้ว! เป็นชายเจ้าค่ะ! บุตรชาย!!”
เมื่อสิ้นเสียงตะโกนของหมอตำแยเฒ่า ใบหน้าเรียวสวยชื้นไปด้วยเหงื่อยกยิ้มขึ้นด้วยความอ่อนล้า บุตรชายตัวน้อยของนางออกมาแล้ว
ด้วยความอ่อนล้านางจึงผล็อยหลับไปทันที บุรุษสองวัยหน้าห้องต่างตะโกนกอดกันความยินดี