ภรรยาที่คุณไม่รัก

ข้อแม้ในการหย่ามีข้อเดียวนั่นคือภายในเวลาหนึ่งปีหากว่าเธอไม่มีทายาทให้จวนไป๋ฟางหรงจะได้รับใบหย่าและได้ออกไปจากที่นี่เรื่องราวมันควรจะเป็นไปตามที่วางแผนเอาไว้หากว่าเขาไม่มารู้ทันแผนการของเธอเสียก่อน!!

มีปัญหาขึ้นนิดหน่อย และปัญหาที่ว่ามันคือปัญหาที่ฟางหรงจะต้องแต่งงานเข้าจวนตระกูลไป๋แทนพี่สาว

งานมงคลที่ไร้ความสุข ใบหน้าของคนในจวนต่างเต็มไปด้วยน้ำตา...

ฟางหรงมีคนรักอยู่แล้ว  ความรักที่เลื่อนมาจากการเป็นสหายมาเป็นคนรัก...หนิงหลงเขาคือชายที่อยู่ในใจมาโดยตลอด 

ทางตระกูลหนิงส่งของหมั้นมาที่จวนตระกูลฝูเรียบร้อยแล้ว

เราจะได้แต่งงานกันถ้าหากว่านางไม่ต้องไปแต่งงานแทนพี่สาวซะก่อน

มันเหมือนกับ...ความหวังของฟางหรงถูกทำลายลง

นางจำต้องทนอยู่ในจวนท่านอ๋องไป๋ เป็นพระชายาที่ไม่เคยได้คุยกับท่านอ๋องแม้แต่ครึ่งคำ

และแล้วความหวังของฟางหรงก็ได้เกิดขึ้นมา...เมื่อฮูหยินเฒ่าหยิบยื่นข้อเสนอให้กับนาง

"เมื่อใดที่มีหลานให้ข้าเมื่อนั้นเจ้าจึงจะถือเป็นคนตระกูลไป๋โดยสมบูรณ์!!!"

ใจจริงก็ไม่ได้...อยากเป็นคนตระกูลไป๋แม้แต่น้อย

"รับทราบเพคะท่านย่า"

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงจะต้องยิ้มแย้มให้หญิงชรา นี่คือหญิงชราที่ฮ่องเต้ยังต้องเกรงใจ แล้วเธอเป็นใครจะกล้าไปเถียงหญิงชราผู้นี้กันเล่า!!

"ดี ดูจากเมื่อคืนที่เฟยเทียนไปหาเจ้าแล้ว เรื่องหลานตัวน้อยก็คงไม่น่าจะยากเย็นอันใดหรอก ข้ามิใช่สตรีที่บ้าในยศศักดิ์ เพราะฉะนั้นไม่ต้องมายกน้ำชาไหว้ข้าทุกเช้า เอาเวลาไปทำเรื่องที่สมควรจะทำเถิด"

อ่า...ดูๆ ไปแล้วที่นี่ก็มิได้เลวร้ายอย่างที่คิดเอาไว้

ไม่ต้องมีพิธีรีตองสิดี นี่มันเรื่องถนัดเลยไม่ใช่รึไงกัน

"ขอบคุณท่านย่าที่เมตตาเพคะ"

"หนึ่งปี นับจากนี้อีกหนึ่งปีหากว่าเจ้าไม่อาจมีหลานให้ข้าได้ ข้าจะให้เฟยเทียนหย่ากับเจ้า!!! นี่ไม่ใช่คำขู่หรอกนะฟางหรง ทว่านี่คือโอกาส ตำแหน่งพระชายาจวนไป๋อ๋อง เจ้าจะรักษามันได้หรือไม่ก็อยู่ที่ความสามารถของเจ้าแล้ว"

หนึ่งปี...

นั่นหมายความว่าในหนึ่งปีนี้ถ้าหากเธอไม่ท้อง เธอก็จะได้หย่ากับท่านอ๋อง...ดีอะไรเช่นนี้กันนะ จากที่ไร้ซึ่งโอกาส

บัดนี้เธอได้มองเห็นโอกาสแล้ว!!! มองเห็นเต็มสองตาเลย!!

"ขอบคุณท่านย่าที่เมตตา"

หญิงชราและสนมไป๋มองหน้ากันก่อนที่จะยกยิ้มขึ้นมา นางรู้ดีว่านี่คือการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ทางอำนาจ รู้ดีว่าหลานทั้งสองมิได้รักกัน

แต่ทว่าสำหรับราชวงศ์แล้วเราไม่นิยมหย่ากันเพราะจะทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง หญิงชราเองก็ไม่คิดจะให้เด็กสาวที่น่าสนใจผู้นี้หย่ากับหลานสุดที่รักของนางเช่นกัน

แต่การบีบบังคับนั่นคือหนทางแห่งการทรมาน สู้เอาความหวังที่แสนริบหรี่นั่นมาทำให้ตัวของฟางหรงคาดหวังถึงทางรอดนั่นอาจจะดีกว่า

เพราะฟางหรงจะอยู่ที่นี่นับจากนี้อย่างมีความสุข ส่วนเรื่องการตั้งครรภ์ขอให้เป็นไปตามลิขิตของสวรรค์ก็แล้วกัน

ฟางหรงเอ๋ย เจ้าก้าวข้ามประตูของจวนไป๋เข้ามาแล้ว อย่าหวังว่าจะได้ออกไปเลย!!

.

.

.

.

.