ท่านพ่อ อย่ายุ่งกับท่านแม่

เหรินห่าวหรานจากบ้านไปนานถึงสี่ปี ยามเมื่อเขากลับมาจึงได้พบว่าภรรยาและบุตรชายหญิงกลับลืมเขาไปแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น” เหรินชิงหลงเปิดประตูมาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“ท่านแม่ทัพจะกลับมาแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยวจูที่รับเวรเฝ้าคุณชายคุณหนูทั้งสามตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
“ท่านแม่ทัพคือผู้ใดรึ” เหรินลู่เอินเงยหน้าถามพี่ชายทั้งสอง
“ท่านแม่ทัพก็คือคนที่นำทัพออกรบอย่างไรเล่า” เหรินชิงหลงก้มหน้าตอบน้องสาว
“แล้วเขามาอยู่กับเราด้วยเหตุใด” เหรินจินหลงหันไปถามพี่ชาย
“เขาไม่มีที่อยู่กระมัง” เหรินชิงหลงตอบกลับไปด้วยความไร้เดียงสา

“คุณชาย คุณหนูเจ้าคะ ท่านแม่ทัพก็คือบิดาของพวกท่านทั้งสามอย่างไรเล่า”
“แล้วบิดามีไว้ทำอะไร” เหรินลู่เอินขมวดคิ้วถามเสี่ยวจู
“บิดาก็คือบุรุษที่แต่งงานกับมารดา แล้วต่อมาก็มีคุณชายคุณหนูอย่างไรเล่าเจ้าคะ” เสี่ยวจูอธิบายง่าย ๆ ให้คุณชายคุณหนูทั้งสามฟัง
“อ้อ แต่พวกข้าก็เกิดมาแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องมาแล้ว” เหรินจินหลงพูดออกมาจนเสี่ยวจูถึงกับไปต่อไม่ถูก
“งั้นเราไปบอกท่านแม่ให้ไล่เขากลับไปดีหรือไม่” เหรินลู่เอินรีบถามพี่ชายทั้งสอง
“ดี”