สุคนธ์ผกาแก้ว #ดอกแก้วยามเย็น

'ยามใดที่คิดถึงน้อง ขอให้ดอกแก้วช่อนี้จงเป็นตัวแทน รักษาตัวด้วยหนาพี่ท่าน'

'พี่ตามเหนือหัวเสด็จครานี้คงนานหลายเดือนนัก เจ้าเองก็รักษาตัวให้ดี...ถ้าหากพี่กลับมาแล้ว พี่จักให้พ่อไปขอเจ้า อยู่รอพี่หนาคนดี'

‘พี่ท่านก็รักษาตัวให้ดี ขอจงอย่าได้ลืมดอกแก้วดอกนี้ หากเมื่อใดที่พี่ได้กลิ่นแก้ว ก็ขอให้นึกอยู่เสมอว่าน้องรอพี่อยู่’

ถึงแม้แก้วโกสุมจะฝันเช่นนี้หลายรอบ แต่ทุกครั้งที่ตื่นมาเขาก็ไม่เคยจำหน้าพวกเขาได้เลย...สิ่งที่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำคือความรู้สึกที่เหมือนดั่งตะกอนค่อยๆสะสม