ขอโทษทีข้าผู้นี้คือบุตรสาวของตัวร้าย!

สำหรับเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวของบุตรสาวในเรื่อง 'ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก!' นะคะ
แต่หากไม่เคยอ่านเรื่อง 'ขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก!' ก็สามารถอ่านแยกได้สบายๆ เลยค่า


ตัวอย่างในเรื่อง


ซ่งเมยเมยยามนี้นั่งยองๆ อยู่ข้างชายหนุ่ม ก่อนที่จะเขยิบไปใกล้ๆ เขามากขึ้นในลักษณะนั่งยองเช่นเดิม

เสียงเย็นยะเยือกดังลอดออกมาจากคนตรงหน้า “จะทำอันใด”

สตรีน้อยคลี่ยิ้มกว้างเอียงคอมองเขา “ก็ไม่ทำอันใด แค่รู้สึกว่าท่านรูปงามมาก”

ถงอี๋ได้ฟังก็ชักสีหน้าประหลาดขึ้นมา ยิ่งได้ยินเช่นนี้เขาก็ต้องยิ่งทำให้นางลืมเขาให้ได้!

ชายหนุ่มมือข้างหนึ่งกุมแผลตรงหน้าท้อง อีกข้างก็จับศีรษะหญิงสาวเอาไว้ แล้วเริ่มร่ายคาถา...

“จงหลับไปซะ!”

ซ่งเมยเมยฟังคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย ริมฝีปากบางค่อยๆ หาวออกมาพร้อมกับดวงตาที่เริ่มหลับลงเรื่อยๆ ...

“พอตื่นมา เจ้าก็จะไม่รู้จักข้า”

ชายหนุ่มจดจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับลงอย่างเงียบๆ

เขาเองก็ลุกขึ้นมาจากหินงอกแล้วนอนลงด้านข้างเช่นกัน ดวงตามองคนงามจอมพูดมากกับใบหูที่เงี่ยฟังเสียงลมด้านนอกถ้ำ...

///////////////////////////////////////////////////////////////////

ตัวอย่างในเรื่อง 2


ซ่งเมยเมยอดขมวดคิ้วไม่ได้ สตรีนางนี้งามก็งามจริงอยู่ แต่การพูดเองเออเองเป็นการบังคับคนเกินไปหรือไม่

“ถงอี๋อยู่ไหน” นางไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน เสียงย่อมมีความแหบแห้งขัดกับหน้าตาไปบ้าง

ต้วนสวีตวนได้ยินก็แสดงสีหน้าโมโหออกมาโดยไม่ได้เก็บไว้ “บังอาจ! นามของปรมาจารย์ถูจื่อ เจ้าจะเอ่ยก็เอ่ยได้หรือ”

แม้แต่นางก็ยังไม่เคยเรียกมาก่อน ผู้ที่จะเรียกนามจริงของระดับปรมาจารย์ได้มีเพียงผู้ที่เขาไว้ใจ คนที่เขาอนุญาต เช่น พ่อแม่ อาจารย์ ภรรยา สามี และบุตร

หากเป็นคนทั่วไปถ้าเขาไม่ได้อนุญาตคงถือเป็นการล่วงเกิน สายฟ้าจะฟาดลงมาลงโทษคนผู้นั้น ต้วนสวีตวนหันหลังมองไปยังเพดานห้อง รอเวลาที่สายฟ้าจะฟาดลงมาอย่างระวังตัว


ซ่งเมยเมยก็ยังคงถามอย่างไม่สะทกสะท้าน


“ถงอี๋อยู่ไหน....”


"!!!!"




** คำเตือน: ระวังถูกน้องซ่งหลอกนะคะ **


---------------------------------------------------
ขอฝากน้องซ่งจอมร้ายกาจไว้ใน app Meb ของรี้ดที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ
สำหรับ IOS แนะนำให้ซื้อใน Web จะถูกกว่าค่ะ
ฝากติดตามผลงานเล่มอื่นๆ ของ I-KYEOM ด้วยน้าา ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ <3