เพียงเธอคนเดียว

“พี่มีอะไรจะคุย”
“มึงหายไปไหนมา”
“มันเรื่องของพีช ไม่เกี่ยวกับพี่” ลูกพีชเชิดหน้าตอบเธอไม่จำเป็นต้องบอกว่าเธอไปไหนไปทำอะไรเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“อะไรทำให้มึงคิดไปทำแบบนี้พีช”
“มัน เรื่อง ของ พีช!” ร่างสูงหลับตาลงข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุเมื่อคำตอบที่ได้ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
“หายไปนานมึงคงลืมนะพีช ว่ากูไม่ได้มีความอดทนสูง” ตาคมหันมองร่างบางที่นั่งอยู่ลูกพีชสะดุ้งแต่พยายามเก็บอาการเอาไว้ไม่ให้รู้ว่าเธอสั่นกลัวขนาดไหน
“พีชไม่ลืมหรอก ว่าพี่นิสัยยังไง เหี้ยแค่ไหน”
“พีช!”

หนีจากคนใจร้ายไปไกลแต่สุดท้ายก็กลับมาเจอกันได้ไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเวรกรรมที่ทำให้ลูกพีชหนีจากคนใจร้ายคนนี้ไม่ได้สักที