ของขวัญของฉันคือผู้ชายหล่อทั้ง 12 เล่ม 2

เพราะมนุษย์ต่างดาวนึกเล่นสนุกจึงจับฉันมาทดลองใช้ชีวิตที่ต่างโลก คู่หมั้นของฉันดันมีตั้ง 12 คน นี่มันโลกพิสดารอะไรเนี่ย ผู้หญิงเป็นใหญ่มีสิทธิ์เลือกสามีตามใจชอบ
//////////
จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา

ทั้งที่ไม่ใช่หน้าฝน

เคยมีคนบอกเอาไว้เมื่อยามเด็ก หากพบเห็นหญิงสาวคนใดแล้วฝนตก คนคนนั้นคือเนื้อคู่ของลอว์สัน

คนเฒ่าคนแก่เพ้อเจ้อ

เขาไม่เชื่อหรอก

เหลือบมองคนตัวเล็กที่กำลังเปียกปอน เธอใส่เสื้อผ้าค่อนข้างบาง พอร่างเพรียวเปียกชุ่มเห็นเนื้อหนังข้างในชวนให้ใจเต้นตึกตัก

ขณะที่กำลังชั่งใจว่าจะขึ้นไปหลบฝนที่รถหรือชายคาของโรงแรมดี ก็ถูกโซเฟียดึงแขนเข้าไปข้างในโรงแรม ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังลากเขาขึ้นห้องอีกด้วย

คนตัวสูงรู้ตัวอีกครั้งก็ตอนที่เธอโยนผ้าเช็ดตัวให้ เขาจึงจำใจหยิบผ้าผืนสีขาวสะอาดตาเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มหยาดฝน

ยังไม่ทันถอดชุดออกคนที่อยู่ข้างนอกก็เคาะประตูห้องน้ำ

“ฉันเอาเสื้อผ้าสำรองวางไว้ตรงนี้นะ”

เธอบอกก่อนที่ฝีเท้าจะเดินห่างออกไป ลอว์สันจึงค่อยเปิดประตูแล้วหยิบเสื้อผ้าบนชั้นวางหน้าห้องน้ำ

สักครู่เขาก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ดูแล้วเป็นชุดสำรองที่โรงแรมเตรียมเอาไว้ให้ลูกค้า เนื้อผ้าไม่หรูหราแต่กลับใส่สบายตัว

เหลือบมองหญิงสาวที่ยังเปียกชุ่มไปทั้งตัว เธอเพียงปรายตามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกายบ้าง

ลอว์สันนั่งลงบนโซฟาพลางสำรวจห้องที่เธอพัก ดูสะอาดและเป็นระเบียบ ข้าวของก็มีน้อยชิ้น ไม่มีสิ่งของมีค่าราคาแพง บ่งบอกถึงฐานะของเธอได้เป็นอย่างดี

กลิ่นกายของเธอฟุ้งทั่วห้องชวนให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ทำไมเขาถึงลืมมันไม่ได้สักที

อ่า…ตอนนี้เธอก็กำลังล่อนจ้อนอยู่ในห้องน้ำ

พลางจินตนาการถึงทรวดทรงองค์เอวของโซเฟีย หลังจากเปิดไฟเขาก็เห็นเรือนร่างเย้ายวนตาทั่วทุกซอกทุกมุม คิดทบทวนถึงลีลาสวาททำให้พอเข้าใจได้ว่าคนตัวเล็กช่ำชองเรื่องบนเตียงไม่น้อย

เขาคงไม่ใช่คนแรกของเธอ

นึกมาถึงตรงนี้ก็อยากถามเธอเหมือนกัน ทว่าชั่วครู่ก็เปลี่ยนใจไม่ถามดีกว่า ในเมื่อเขาตัดสินใจไม่เอาเธอเป็นว่าที่ภรรยา ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องของเธอก็ได้

ทว่าหัวใจพยศอยู่ไม่สุขยังไงชอบกล

ทันทีที่เห็นเธอออกจากห้องน้ำด้วยชุดใหม่พร้อมกับผมสีดำขลับที่เปียกหมาดๆ ใบหน้าไร้สีสันแต่งเติมสวยงามเป็นธรรมชาติชวนมอง ลอว์สันเผลอมองกระทั่งเธอนั่งบนเก้าอี้แล้วใช้ไดร์เป่าผมเพื่อให้แห้งสนิท

คนตัวเล็กทำตัวตามสบายเหมือนเขาไร้ตัวตนในสายตาเธอ แต่ก็ทำให้ลอว์สันเผลอมองอิริยาบถต่างๆ ของเธออย่างเพลิดเพลิน

กระทั่งโซเฟียหันกลับมาถามเขา

“คุณหิวรึยังคะ”

เพิ่งตระหนักได้ว่าใกล้เที่ยงแล้ว เมื่อเช้าเขากินอะไรไม่ลง ตอนนี้จึงรู้สึกหิวเมื่อถูกถาม เขาพยักหน้าเบาๆ

“งั้น ฉันสั่งของว่างขึ้นมาทานบนห้อง คุณโอเคไหม”

และเขาก็พยักหน้าตอบรับอีกครั้ง

ราวกับเป็นใบ้เมื่ออยู่ใกล้ชิดเธอ

คนตัวเล็กสั่นกระดิ่งเสียงดังลอดผ่านสายไฟลงไปยังห้องครัว ลอว์สันนั่งมองอะไรเรื่อยเปื่อย พออยู่กับเธอสองต่อสองนานเข้าไม่รู้จะชวนคุยอะไรดี จึงเอาแต่เงียบกระทั่งของว่างมาเสิร์ฟที่โต๊ะ

เธอลุกขึ้นแล้วชวนเขาไปนั่งกินของว่างพร้อมกัน ด้วยความหิวจึงไม่ปฏิเสธ เขากินไปจนเกือบหมดก่อนจะจิบชารสชาติอร่อยไม่แพ้โรงแรมหรู

เหลือบมองเธอกินมูมมามจนเศษขนมติดบนริมฝีปาก คนที่เจ้าระเบียบอย่างเขามีหรือจะปล่อยผ่าน เผลอเอื้อมมือไปเช็ดเศษขนมแล้วพลางเลียนิ้วอย่างลืมตัว

หลุบตามองริมฝีปากสีแดงธรรมชาติเหมือนกลีบดอกไม้สวยสดงดงาม ราวกับริมฝีปากของเธอมีเสน่ห์ร้ายกาจ

มอมเมาคนตัวสูงให้ขาดสติชั่วขณะหนึ่ง เขาโน้มกายเข้าใกล้เผลอจุมพิตมันแผ่วเบา กลีบปากนุ่มนิ่มหอมละมุนลิ้นไปหมด

อา…อยากสัมผัสอีก

เธอไม่ปฏิเสธเสียด้วยสิ

ดูดกลีบปากอ่อนนุ่มหลายครั้ง กลิ่นหอมของขนมและชาคละเคล้ากัน ทำให้อยากสัมผัสลึกเข้าไปอีก สอดดันลิ้นหยาบทั่วโพรงปากเล็ก

ลิ้นอ่อนนุ่มมีเสน่ห์ล้ำลึก เพียงมันตวัดใส่ลิ้นหนาก็ทำให้ลอว์สันสติเลือนหาย สองมือเล็กคล้องลำคอแกร่งตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เขาจูบเธอเนิ่นนานก่อนผละออก

ลมหายใจขาดช่วง

หลุบตามองโซเฟีย

“ถ้ามากกว่านี้ เห็นทีฉันต้องรับผิดชอบคุณซะแล้ว”

ประโยคนั้นทำให้ลอว์สันได้สติ เกือบเสียตัวให้เธออีกครั้งแล้วไหม ชายหนุ่มผละออกก่อนจะลุกเดินหนีไปนั่งบนโซฟาแทน ปรายตามองออกนอกหน้าต่าง ฝนยังคงกระหน่ำลงมาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีทีท่าจะหยุดโดยง่าย

เขาคงติดแหง็กอยู่ในห้องของเธอไปอีกสักพัก

ไม่กล้าหันกลับไปมองโซเฟีย กลัวหักห้ามใจไม่อยู่แล้วยอมตกเป็นของเธออีกครั้ง ถึงตอนนั้นคงถอนตัวไม่ได้อีก

ลอว์สันไม่ควรใช้อารมณ์ชั่ววูบ

ไม่อย่างนั้นเขาต้องเสียใจไปตลอดชีวิต ทว่าชั่วครู่คนตัวเล็กก็เดินมานั่งข้างเขา ใบหน้าสวยเซ็กซี่ร้อนผะผ่าว กัดริมฝีปากคล้ายกำลังยั่วยวนกิเลสฝ่ายต่ำ

อย่าบอกนะว่าเธอถึงวัยฮอร์โมนพลุ่งพล่าน

วัยสาวที่มีอารมณ์รุนแรงเดือนละครั้ง ต้องได้เสพสวาทกับชายหนุ่ม ไม่อย่างนั้นไข้ขึ้นสูงต้องเข้ารับการรักษาตัวกันเลยทีเดียว

หากเป็นอย่างที่คิดเขาเสร็จเธอแน่

ลอว์สันพลันลุกจากโซฟา ทว่าไม่ทันแล้ว อีกฝ่ายเร็วยิ่งกว่านั่งคร่อมเขาเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน

“คุณใจเย็นก่อน ผมไม่ใช่ที่ระบายความใคร่นะ”

ชายหนุ่มปกป้องตัวเอง

“แย่ล่ะ คู่หมั้นของฉันไม่สะดวกทำเรื่องอย่างนี้ซะด้วยสิ”