ไอ้เลม่อนถูกคลุมถุงชน

เนื้อหาในเล่ม...

"เลือกวันที่จะนอนด้วยกันมา" เลม่อนตาเหลือกเมื่อได้ยินแบบนั้น

"ไม่โว๊ย" เลม่อนตะโกนเสียงดัง ข้าวแทบติดคอ

ปืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเฉือดเฉือนคิดว่าเขาอยากนอนด้วยมากว่างั้น

"เออ วันเสาร์ก็ได้แต่แค่ครั้งเดียวนะโว๊ย" เลม่อนกลัวสายตาอีกฝ่ายจนเย็นยะเยือกแผ่นหลังไปหมด

"ตามนั้น" แล้วไอ้ผีดิบก็เข้าห้องของมันไป

เลม่อนรู้ดีว่าทั้งมันและตัวเองต่างโดนบังคับทั้งคู่และเราเลือกที่จะทำตามใจพ่อแม่ของเรา เลม่อนรู้ดีว่าอาม่าสุขภาพไม่ค่อยดีแล้วท่านก็อยากจะเห็นเหลนเพราะนอกจากตัวเธอแล้วอาม่าก็ไม่มีหลานคนไหนอีกแล้ว

ความรักมันไม่ใช่เรื่องของคนสองคนหรอก

...........................................................................

เนื้อหาในเล่ม..

"มึง" ขณะดูทีวีอยู่ก่อนนอนเลม่อนก็พูดขึ้นมาท่ามกลางละครที่ตบกันฉาดใหญ่

"หืม" ปืนครางรับในลำคอ เขานอนหลับตาอยู่แต่ยังไม่ได้หลับ

"มึงไม่อยากบ้างเลยหรอ" เลม่อนกระดากปากที่จะถามแต่เธอก็กลัวเหมือนกันว่าตัวเองไม่มีเสน่ห์พอที่จะมัดใจชายหนุ่มเพราะปกติมันเอาได้เอาดีแต่พอท้องขึ้นมามันก็ไม่แตะเธอเลย

"อยากสิ่" ปืนตอบกลับเสียงเรียบเช่นเคย

"อยากแล้วทำไมไม่เอากู กูก็อยากเป็นเหมือนกันนะโว๊ย" เลม่อนหงุดหงิดระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างไร้ความเขินอาย

เธอทนมาหลายวันแล้วทั้งอ่อยทั้งอ้อนแม่งก็ยังไม่แตะขนาดเข้าห้องน้ำด้วยกันมันยังไม่โด่เลย

"อยากให้เลเป็นคนพูด เลอยากได้อะไรไม่อยากได้อะไร ชอบอะไรไม่ชอบอะไร เลบอกปืนได้"

"ปืนอยากฟัง"